Άσε με να γλείψω τα δάκρυα σου, Μαζί να χτίσουμε πολιτείες με αυτά Ή να τις κατεδαφίσουμε. -στα λόγια ο Σπύρος Μάρκος
Ετικέτα: ελληνικά ποιήματα
Το πορτρέτο
Σπάω τον πίνακα αφού δεν σε χωράει. Ρίχνω μπογιά πάνω στον τοίχο να κυλάει. Κι όλα τα σύνεργα που έχω θα τα σπάσω. Και με τα χέρια όπως θέλω θα σε φτιάξω. -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Επικήδειος
Θέλησες τα σαλόνια Μα ανήκεις στα υπόγεια Τώρα που η ζυγαριά απεφάνθη Παρακαλώ επίστρεψε. Επίστρεψε στο λάκκο σου. -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Η βαλίτσα
Είναι βέβαια και οι άλλοι που στην εκπνοή του χρόνου στριμώχνουν πράγματα αόρατα, τσαλακωμένα και περίτεχνα μπερδεμένα μεταξύ τους. -στα λόγια ο Παρθένιος Νικόλαος
Μικρά ποιήματα ΙΙ
Τυφλώθηκε η πόλη ή μήπως έχει αρχίσει να χαράζει; -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Διαπίστωση
Πρέπει να μάθω να κολυμπάω στην απροσδιοριστία, να πετάω στη λεπτή χαραμάδα ανάμεσα στην απουσία και την παρουσία -στα λόγια η Κωνσταντίνα Πορφυρού
«Η μονωδία της έρημος», του Ζ. Δ. Αϊναλή
Εικόνες που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μυστική, παραμυθιακή, και λόγια που περισσότερο σε διψάνε παρά σε ποτίζουν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Οπτική
Κοίταξε Υπήρξα κενό Με κατεύθυνση Κάθετη Με βλέμμα Νεκρό -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Η θλίψη είναι μία μουσική που μπορείς να χορέψεις
Και γελάμε Και κλαίμε Και μαζί περάσαμε πολλά λέμε Και έχουμε να περάσουμε άλλα τόσα να περάσουμε Λέμε. -στα λόγια ο Σπύρος Μάρκος
Πατρίδα
Τα δάχτυλα μου, Στα μαλλιά σου Χάνονται Ψηλαφίζουν Τις εκρήξεις -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
