Χτύπησα, όπως μου είπες, την πόρτα αλλά δεν άνοιξε κανείς. Ζήτησα το νερό, όμως κανείς δεν με ξεδίψασε.
Ετικέτα: Ενθουσιασμοί
Στροφή
Μετά από τόσες εμπειρίες, μετά από το ταξίδι, ο άνθρωπος σε όποιον τόπο και να φτάσει Ιθάκη θα τον πει.
Δοκίμιο για την ποίηση
Το ποίημα δε χωρά πουθενά για να το πάρεις δικό σου και η ποίηση για να μονολογείς πως τη γνωρίζεις.
Η απώλεια
Τα πρόσωπα άλλαξαν κι έχουν κάτι παράξενα μάτια τώρα πάνω τους, ξύλινα, που δεν λένε την αλήθεια.
Όταν περάσει
Απόψε θα κοιμηθώ νωρίτερα, πάντα θα κοιμάμαι νωρίτερα, θα κοιμηθώ για πάντα
Μονάχα πέτρες
Όμως, ποτέ τους οι νέοι ταξιδιώτες δεν έφτιαξαν δικό τους τοίχο. Μονάχα ψήλωσαν αυτόν που θεμελίωσαν οι πρώτοι.
Κήπος
Στη στιγμή που δεν είχε νόημα, γιατί και η επόμενη ήταν ολοδική μας, το αύριο θα το περνούσαμε μ’ ένα γέλιο, με μια γκριμάτσα, με μια γκρίνια
Ο δαίμονας στον άνθρωπο
— Για πόσο μου λες πως θα κρατήσει; — Η Κόλαση; Για πάντα.
Το κάδρο
Σε κείνο το παλιό, το ξύλινο τραπέζι, στο κάδρο τον ακούν δυο γνώριμα παιδιά, τους λέει πώς συνήθιζε πολύ παλιά να παίζει κοιτάζοντας τα μάτια που έμεναν σταθερά.
Στο στενό
Κοιτάζει μακριά, νευρικά πότε απ’ τη μία πότε απ’ την άλλη κι όλο κουνιέται πέρα δώθε κι όλο λες κάτι περιμένει κι αυτό να δεις ποτέ δεν έρχεται.
στίξη 