Ξενώνας

Ο ξενώνας της {στίξης} θα παραμείνει προσωρινά κλειστός, καθώς θεωρούμε πως σε μεγάλο βαθμό έχει ολοκληρώσει τον σκοπό του. Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη και για τις στιγμές. Για συνεργασία με την ομάδα, μπορείτε να στείλετε στο stixh@yahoo.com.

Στο αμφιθέατρο

Η περιχαρής φωνή Αποκρουστική Λειτουργεί πάνω μου Μέσα μου Σαν μέδουσα

-στα λόγια ο Μιχάλης Κατσιγιάννης

Τα θέλω μου

Τα θέλω μου δεν δέχομαι να τα χωρέσω σε στενά υφάσματα ωραιοποίησης κεκαλυμμένων επιθυμιών.

-στα λόγια η Έφη Ουσταμπασίδη

Στον ακάλυπτο

Η ώρα είναι 1:56 κι εγώ φοράω λευκά εσώρουχα κάθομαι οκλαδόν στο πάτωμα και απλώς γράφω ποιήματα. Μηχανάκια περνούν απλώς απ’ έξω.

-στα λόγια η Γαρουφαλιά Στέτου

Εσύ

Και κάθε φορά που τέλειωνε ο κόσμος ξεδιψώντας με βροχή, κάθε Παρασκευή του Μάη, μου υποσχόσουν ένα ακόμη φιλί

-στα λόγια η Κ.Π.

Ο εαυτός μου και η ποίηση

Να τρίζω τα δόντια στην προσπάθεια να απαρνηθώ τις προσδοκίες που μου φόρεσαν, για να μοιάζω κολακευτική μαριονέτα σε άγουστους και άγευστους κουκλοπαίχτες.

-στα λόγια η Κ.Π.

Ως Εάν Εκείνος

πίσω τρίζει, τρίζει, τρίζει, μας έχει σπάσει τα ωά, στο πορτ μπαγκάζ έχει στηθεί ο Πύργος της Πελοποννήσου

-στα λόγια η Γεωργία Καλαφάτη (aka Sugahspank!)

Χωρίς Χέρια, Χωρίς Μνήμη

Κάτι μικρό—έστω ένα δίστιχο—πριν κοιμηθούμε να σβουράει μέσα μας. Γράψε, και βάλε λέξεις όπως εσώτερος, άχθος, λυκαυγές, ίμερος, ερέβος. Γράψε χωρίς χέρια. Γράψε μόνο με μνήμη

-στα λόγια η Δήμητρα Καλλιγέρη

Χωρίς τίτλο και προσδοκίες

Είδα έναν νέο να τον σκοτώνουν οι ίδιες του οι προσδοκίες, τα όνειρα που φύτεψε έγιναν κόκκινη θηλιά στο λαιμό του

-στα λόγια η Δήμητρα Καλλιγέρη

Ρίζες

Όχι, καθόλου δεν είμαστε οι ρίζες που κρύβονται, που κάτω από το χώμα μένουν σιωπηλές, που τίποτα δεν διαταράσσουν

-στα λόγια η Δήμητρα Καλλιγέρη

Όλα όσα έγιναν

Μου έμαθαν το σώμα σαν λάθος. Το δέρμα μου είχε ορθογραφικά. Κάτω απ’ τα στήθη, ένα ναι. Στον λαιμό, ένα όχι.

-στα λόγια η Σπυριδούλα Μίχου

Γραμμοπαίγνια

Το συλλογικό έργο «Γραμμοπαίγνια» μελετά τη μεγάλη αντίθεση μεταξύ άσπρου και μαύρου, την απλοποίηση των μορφών και την έμφαση στον δραματικό χαρακτήρα που μπορεί να έχει η γραμμή.

-ένα συλλογικό πρότζεκτ από τη Λέσχη Χαρακτών

Αποκριά

και τότε οι θνητοί έβγαλαν τις μάσκες και αντιλήφθηκαν, πως πια δεν ήταν ζωντανοί, αλλά νοτισμένος χαρτοπόλεμος μιας γης πλανεμένης.

-στα λόγια η Ολυμπία Θεοδοσίου

Η μεταμόρφωση του κακού

Κοιτάζω μέσα στο χάσμα τη ρωγμή της επανάστασης, αλλάζω το αίμα μου γίνεται «Μαύρο»

-στα λόγια ο Γιώργος Σιλιβάκος

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Είναι λογικό· στους χτύπους της καρδιάς η συνήθεια λειτουργεί, σαν νάρκη δεμένη με αλυσίδα στον αστράγαλο.

–στα λόγια η Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου

Σύγκρυο

Το βλέμμα σου φάνταζε ήλιος σε ένα σκοτάδι -που για καιρό με εξαντλούσε.

-στα λόγια ο Απρόσωπος Ποιητής

Ο κήπος σου

Ξεχνιέσαι μέσα σ΄ αυτόν τον κήπο, έχεις πάντα κάτι να κάνεις, κάτι να κλαδέψεις, κάτι να διορθώσεις, κάτι να προβλέψεις ή να ξεριζώσεις.

-στα λόγια η Μάρα Τραχανατζή

μαύρα μαλλιά μάτια πράσινα

ίσως αν δει τα τραύματα μου μ’ αγαπήσει ίσως θυμηθεί την νύχτα που πέθαινα κλαίγοντας σε κάτι ξεχαρβαλωμένα γιασεμιά

–στα λόγια η Κάθυ

Το θύμα

Σ’ αγαπάω όπως αγαπάω τα γατιά μας. Μόλις έρχεσαι χοροπηδάω σαν εκείνα. Σε γλείφω στο αυτί και αποκοιμιέμαι.

–στα λόγια η Κάθυ

Για εσένα

θυμάμαι ακόμα τον δρόμο που παίρναμε για την επιστροφή μεσάνυχτα συνέβη

–στα λόγια η Κάθυ

Μαλβίνα

Τότε λιγοστεύουν οι αναπνοές Οι δικές μας είναι κομμένες Δυο αναπνοές λιγότερες Θα πει ένα λιγότερο κατάμεστο μπαρ

-στα λόγια η Γεωργία Δρακάκη

Κάτι πήγε στραβά. Παρακαλώ ανανεώστε τη Σελίδα και/ή δοκιμάστε ξανά.