Π(ρ)όζα

π.Χ (πριν χρειαστεί να σου πω σ’ αγαπώ)

Ίσως να αγγίξαμε και λίγο και την τακτική του κόσμου που αγωνιά να γεννιέται, προσδοκά να δουλεύει, προσπαθεί να νοιάζεται, λυτρώνεται να αγαπά και τρέχει να πεθάνει. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσάβαρου

Ημερολόγιο διαμερίσματος #1

Ορίστε κι η σημαντικότερη παρομοίωση των λέξεων : το κεφάλι μου σαν οβίδα που κοντεύει να εκτοξευτεί, κι αν δεν εκτοξευτεί, τουλάχιστον να σκάσει -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

In a Lonely Place

αν αύριο η πόλη μαυρίσει /ποιος θα ισχυριστεί πως ήταν άσπρη;/ που πηγαίνεις αλήθεια όταν νοσταλγείς ένα μέρος που δεν υπάρχει πια/ -στα λόγια η Ισμήνη Κατσάβαρου

Ένα βουητό στο δάσος

Σήκωσε αργά το κεφάλι του και τον κοίταξε. Τα μάτια του ήταν θολά. «Πεινάμε», του είπε σιγανά. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Να εφεύρουμε νέους μύθους

Κι όμως, ακόμη διατρέχουμε τη γη, καλπάζουμε στην ενδοχώρα με βλέμμα θολό, κρύβοντας με εντυπωσιακή δεξιότητα τη δική μας έκταση. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Όλοι οι δρόμοι φωνάζουν Ικαρία

Πλέουμε λοιπόν στα ανοιχτά του επίγειου παράδεισου, που ακούει στο όνομα Ικαρία, ναι καλά ακούσατε πάμε στο νησί της ξεκούρασης, του ζεν, του πανηγυριού, του ελεύθερου κάμπινγκ. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Covid version

Κλείσε το φως να κοιμηθούμε, είναι πολύ αργά και το μόνο που μπορώ να κάνω σωστά είναι να μη σκέφτομαι. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Ανάποδα – Τελευταίο

Τώρα, μια λάμπα ηλεκτρική φώτιζε το δωμάτιό του και έπαιζε ένα παιχνίδι, προβάλλοντας σκιές πάνω στον τοίχο του που κάποτε ήταν σάρκες, αντηχώντας έναν αντίλαλο μπερδεμένων φωνών που κάποτε ακούγονταν ολοκάθαρα στα αυτιά του. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Ανάποδα [ 13 ]

Τα αυτοκίνητα ήταν ελάχιστα και το μόνο που ακουγόταν ήταν ένας υπόκωφος ήχος, σαν βοή, που μαρτυρούσε ότι η πόλη ήταν πράγματι ζωντανή και ανέπνεε. Τις ώρες αυτές απλώς η αναπνοή της ήταν ήρεμη, οι σκέψεις της λίγες και μάλλον κάπνιζε το τελευταίο της τσιγάρο πριν κοιμηθεί ή έκανε τις τελευταίες αναλαμπές της ημέρας της…

Ανάποδα [ 12 ]

Η αρχική διαφωνία προέκυψε με τους γύρω του όταν αποφάσισε να βγάλει τα γυαλιά του. Φυσικά ο ίδιος δεν τα έσπασε, γιατί, εντάξει, δεν ήταν και τόσο τολμηρός, ήθελε να έχει μια δικλείδα ασφαλείας, αλλά τα καταχώνιασε σε ένα συρτάρι και είχε αποφασίσει να μην τα χρησιμοποιήσει ξανά στην καθημερινότητά του. -στα λόγια ο Νίκος…

Ανάποδα [ 11]

Είχε βρεθεί ξαφνικά μπροστά σε μια αποκαλυπτική αλήθεια, μπροστά σε ένα θαύμα, ένα εργαλείο για την ύπαρξή του, το οποίο δεν είχε ιδέα πώς να διαχειριστεί. Οι άμυνές του αυτομάτως έπεσαν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Ανάποδα [ 10 ]

Περίμενε στην τεράστια ουρά που είχε δημιουργηθεί μπροστά από τους πάγκους που σερβίρονταν τα φαγητά, όταν πρόσεξε στα τραπέζια που κάποιοι ήδη έτρωγαν, μια γνωστή φυσιογνωμία. Ήταν ένας νεαρός, αποκομμένος από τις πολλές παρέες που είχαν μαζευτεί και πλημμύριζαν τον χώρο, που καθόταν σε ένα απόμερο γωνιακό τραπέζι και έτρωγε διαβάζοντας ένα βιβλίο. -στα λόγια…

Ανάποδα [ 9 ]

Οι άνθρωποί του τον νοιάζονταν, αυτό ήταν αλήθεια. Μα πότε βρέθηκαν δίπλα του; Πολλοί εμφανίζονταν κι εξαφανίζονταν ανάλογα με την παρουσία ή την απουσία της χίμαιρας. Αν παρατούσε τα γυαλιά του, αν η φρικτή εκείνη ασθένεια επανερχόταν, πράγμα που ήδη τον τρομοκρατούσε, τότε τι θα συνέβαινε; -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Ανάποδα [ 8 ]

Ο χώρος ήταν σχετικά μικρός, ένα μόνο μικρό φως, κόκκινο ήταν αναμμένο πάνω σε ένα μικρό περβάζι και το δωματιάκι μέσα στον καπνό από τα τσιγάρα. Σαν την είσοδο στην κόλαση ένα πράμα. Λίγο άβολα στην αρχή, σιγά σιγά βολεύτηκαν, βρήκαν τις θέσεις τους και άρχισε το ποτοπανηγύρι. Οι μπάφοι έδιναν κι έπαιρναν. -στα λόγια…

Ανάποδα [ 7 ]

Πήρε καιρό μα ευτυχώς όλα τα πράγματα έμοιαζαν πλέον κανονικά, χωρίς να μπλέκονται και να αλλάζουν, οι άνθρωποι πιο γαλήνιοι και βατοί κι οι σχέσεις μαζί τους το ίδιο. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Ανάποδα [ 6 ]

«Ποια είναι τα συμπτώματα;» ρώτησε ο γιατρός κοιτώντας τον νεαρό στα μάτια και ενώνοντας υπομονετικά τις παλάμες του, ενώ καθόταν πίσω από το γραφείο του και έγνεφε να κάνει κι ο εξεταζόμενος το ίδιο. Ο νέος πήρε μια βαθειά ανάσα να καταπιεί την αμηχανία και μίλησε. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Όσα έμειναν να σου πω

Δεν πάει έτσι με μένα. Δεν βγήκε όπως ήθελα, αλλά τώρα που το ξεκίνησα, το έφτασα μέχρι εδώ και σου είπα τόσα άφησε με να σου πω και άλλα λίγα: -στα λόγια η Cherie

Ανάποδα [ 5 ]

Σήκωσε το κεφάλι του από τον νιπτήρα και άρπαξε την πετσέτα για να σκουπίσει το πρόσωπό του, όταν κοίταξε απέναντί του τον καθρέπτη και έμεινε εκεί να κοιτάζει έκπληκτος αυτό που συνέβαινε. Ήταν ό,τι τρομακτικότερο είχε βιώσει, τουλάχιστον μέχρι τότε, ίσως από τα τρομακτικότερα πράγματα που μπορούσε να βιώσει οποιοσδήποτε άνθρωπος στον κόσμο. -στα λόγια…

Τα Χριστούγεννά μας … 20 χρόνια πριν

Τα μέλη της ομάδας, αντί Χριστουγεννιάτικου αφιερώματος, κλήθηκαν να κάνουν το εξής: κάθε ένας/μία να επιλέξει μια παλιά φωτογραφία από την περίοδο των Χριστουγέννων και να απαντήσει σε μια μονάχα ερώτηση: Πώς αισθάνεσαι βλέποντας αυτή τη φωτογραφία;

Ανάποδα [ 4 ]

Το βλέμμα του έπεσε στο τζάμι του λεωφορείου και παρατήρησε κάτι στην αντανάκλαση που το είχε δει και ξαναδεί πολλές φορές στους τελευταίους μήνες που είχαν περάσει. Είχε κάνει την εμφάνισή του ένα πρωινό και έκτοτε σχεδόν κάθε φορά που περνούσε μπροστά από καθρέπτη, εκείνο επαναλαμβανόταν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Φόρτωση…

Something went wrong. Please refresh the page and/or try again.