Poe-try

χοτέλ μπαλάσκα

χοτέλ μπαλάσκα είναι η μόνη περιγραφή που μπορεί αυτή τη στιγμή να με χωρέσει την ώρα που όλο το πορτοκαλί έχει αδειάσει την πόλη

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Δείπνο

Και τα φανάρια Των αυτοκινήτων Μπρος μας Κόκκινα κεριά

-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης

Και δεν

θα με πλακώνουν δάση ολοσκότεινα θα τρελαθώ και μέσα εκεί θα τραγουδάω θα τρελαθώ

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Εκείνη

Κι εκείνος δεν κοιμάται πάρα μόνο στον καναπέ και κάθε που ξυπνάει ανάβει ένα τσιγάρο

-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης

Οι λέξεις κάποτε

Τώρα τα βράδια τις ψάχνω με φακό και είναι μούδιασμα το γέλιο τους μέσα στην ησυχία.

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Δικαιοσύνη

Μα είναι το ανθρώπινο που πάντα αποτυγχάνει.

-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης

Δεν είμαι πια

όσα κι αν είπα ο, τι κι αν έκανα εγώ κρυβόμουν από πίσω κι εκεί δεν είναι πια κανείς

-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης

Κι αυτό το ξέρει

Δεν έχει νερό να ρίξει στην πλάτη δεν έχει κρασί να ρίξει στο στομάχι κι η φάση είναι πως δεν ξέρει τι να κάνει κι άρα δεν ξέρει τι να κάνει.

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Αιχμή

Στο «ποτέ» Παραμένω Με σβησμένο Κερί

-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης

χρυσός αιώνας της αναγέννησης 

Όταν έτρωγα το γλυκό από το κουτί και με έβλεπες άνοιγα τις καρέκλες στην κουζίνα ήθελα να μπορούσε να είναι κάποιος εκεί όταν δεν ήξερα πώς να βάζω το κουτάλι στο στόμα μου

-ένα όραμα από την Ισμήνη Κατσάβαρου

Θέσεις

Κι έπαιρνα εγώ τη θέση Στο σκοτάδι Και εσύ στο φως Σαν σε σκακιέρα

-ένα όραμα από τον Γιώργο Συμνιανάκη

Της φωτιάς

Κι αναλογίσθηκε η φωτιά: Δύο δρόμοι είναι μπροστά μου: Ή φως θα γίνω άπειρο Ή τέφρα και σκοτάδι

-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης

παύση

Εν αναμονή ην ο λόγος. Σαν να λέμε οι καλύτερες στιγμές σε μια συναυλία είναι οι στιγμές της σιωπής.

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Όνειρο

Και σκόρπιζα τριαντάφυλλα Στη γειτονιά σου Κρύβοντας τα ποιήματά μου Κάτω απ’ τη γλώσσα

-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης

Τήνος

Έφυγε με καρδιά ξερή Σαν το τοπίο γύρω Αλλά της το υποσχέθηκε Δεν γινόταν αλλιώς

-ένας νόστος από την Ελένη Γεωργίου

αθανασίου διάκου 7

δεν ήταν ανάγκη να μαζευτούν όλα σε εφτά χάρτινες κούτες κι υπήρχαν πράγματα που δεν χώρεσαν

-ένας νόστος από τον Νίκο Σταϊκούλη

Απέναντι / Νέα Ιωνία

Τόσο που βλέπω γκρι Πίσω απ’ το πράσινο Τόσο που πάντα Βλέπω την αλήθεια

-ένας νόστος από τον Γιώργο Συμνιανάκη

Αγκίστρι

Πελάγωσα έγινα δηλαδή το πέλαγος για να μη γίνω νοσταλγός

-ένας νόστος από τον Σταμάτη Παρασκευά

Το ποίημα

Είναι η πάλη Τα μεσάνυχτα Με τις πτυχές Της μοναξιάς

-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης

Κάτι πήγε στραβά. Παρακαλώ ανανεώστε τη Σελίδα και/ή δοκιμάστε ξανά.