Το σημερινό μας θέμα έχει να κάνει με σκέψεις αναφορικά με την οικονομία. Όλοι μας ακούμε καθημερινά ότι θα συμβεί το τάδε και το δείνα μετά την καραντίνα, κόσμος θα χάσει τη δουλειά του και τίποτα δεν θα είναι το ίδιο πια. Πάμε να αναλύσουμε λίγο περισσότερο αυτή την πρόταση όμως.
Τι πραγματικά είναι η οικονομία; Μήπως, τελικά, οικονομία είμαστε όλοι εμείς οι τρομαγμένοι και φοβισμένοι άνθρωποι; Πώς, πραγματικά, περιμένουμε σαν κοινωνία να «πάρει μπροστά» η οικονομία μας παρουσιάζοντας στον κόσμο ένα μέλλον τόσο ζοφερό; Πώς περιμένουμε, δηλαδή, τα άτομα να έχουν όρεξη για δημιουργία και ανάπτυξη όταν τα έχουμε αποδυναμώσει τόσο πολύ; Η οικονομία ουσιαστικά απηχεί την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση ενός λαού. Η ψυχολογία μας σα λαός δεν είναι καλή. Ο κόσμος έχει εκτεθεί σε τόσες αρνητικές ειδήσεις σε τόση μαυρίλα και δυστυχία, που θα του πάρει πάρα πολύ καιρό να συνέλθει αρχικά από όλο αυτό και μετέπειτα να κοιτάξει το από δω και πέρα. Και για να το πούμε πιο απλά, κανείς δεν πάει να ανοίξει μια νέα επιχείρηση όταν έχει στο μυαλό του ότι όλο ο κόσμος καταστρέφεται.
Να επισημάνω εδώ ότι δεν προσπαθώ να μειώσω την σημασία της πανδημίας, απλά στέκομαι κριτικά απέναντι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα οποία χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο ζήτημα προκειμένου να προβληθούν και να κεντρίσουν την προσοχή του κόσμου. Ο τρόπος που προσπαθούν να το πετύχουν αυτό είναι σχεδόν πάντα ο ίδιος: μεγάλα κόκκινα και μαύρα γράμματα, έντονες εικόνες και αποκρουστική μουσική, λες και βλέπουμε ταινία τρόμου. Φανταστείτε την ψυχολογία ενός ανθρώπου μέσης ηλικίας ο οποίος παρακολουθεί κάθε βράδυ το δελτίο ειδήσεων. Αισθάνεται συχνά, χωρίς να το καταλαβαίνει κιόλας, ότι είναι πρωταγωνιστής μιας τρομακτικής ταινίας η οποία δεν τελειώνει με τίποτα. Με τι αυτοπεποίθηση θα βγει μετά αυτό το άτομο στην κοινωνία;
Εμείς όλοι είμαστε η κοινωνία. Εμείς με τις πράξεις μας και τις αποφάσεις μας καθορίζουμε την οικονομία της χώρας μας. Για να είμαστε σε θέση να πάρουμε σωστές αποφάσεις και να βγούμε από αυτή την κρίση θα πρέπει να είμαστε ενδυναμωμένοι. Θα πρέπει πρώτα εμείς να πιστέψουμε ότι γίνεται, ότι είναι εφικτό. Και για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει και θεσμοί όπως το κράτος και τα ΜΜΕ να σταθούν βοηθητικά προς εμάς και όχι απέναντί μας. Κάπου εδώ θα εισάγω τον όρο δίαιτα πληροφόρησης. Όπως, δηλαδή, όταν έχουμε φάει πολύ και έχουμε φουσκώσει κάνουμε δίαιτα από το φαγητό για να είμαστε και πάλι υγιείς, έτσι και τώρα χρειαζόμαστε μια δίαιτα από όλες αυτές τις πληροφορίες οι οποίες, έτσι όπως μας παρουσιάζονται, μόνο να μας βλάψουν μπορούν και όχι να μας διαφωτίσουν πραγματικά. Ας μειώσουμε τον χρόνο που σπαταλάμε στα νέα και ας σκεφτούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε (ο καθένας από την πλευρά του) ώστε μόλις όλο αυτό τελειώσει ο ουρανός να είναι πιο γαλανός και οι προβλέψεις λιγότερο δυσοίωνες. Αυτά από μένα. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους!
στίξη 