Καλωσορίσατε στο σημερινό ημερολόγιο μου. Το σημερινό μας θέμα αφορά την επαγγελματική εργασία στους καιρούς του κορονοϊού. Από την αρχή της καραντίνας ξεκίνησα να δουλεύω από το σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι είναι η πρώτη φορά που θα δούλευα από το σπίτι μέσω υπολογιστή. Μετά από σχεδόν ένα μήνα, είμαι πλέον σε θέση να αναλύσω τα θετικά και τα αρνητικά αυτής της κατάστασης από την δική μου σκοπιά.
Αρχικά, και επειδή είμαστε θετικοί άνθρωποι, ας δούμε ορισμένα θετικά στοιχεία:
– Ο χρόνος. Όταν δουλεύεις όλη τη μέρα και σε αυτό προστίθενται δύο ακόμα ώρες μετακίνησης στο πρόγραμμά σου, συνειδητοποιείς ότι δεν μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος για να χαλαρώσεις, να κάνεις κάτι που αγαπάς ή να μην κάνεις τίποτα και απλά να περάσεις λίγο χρόνο με άτομα που αγαπάς. Μέσα από την διαδικάσία της καραντίνας εκτίμησα πραγματικά την έννοια του ελεύθερου χρόνου, όπως την ορίζαμε στο λύκειο. Χρόνος για εμένα κατά την διάρκεια του οποίου μπορώ να δημιουργήσω, να μάθω, να αθληθώ, να μιλήσω με τους φίλους μου, και να κοιμηθώ λίγο παραπάνω. Απολαμβάνω πραγματικά που δε χρειάζεται κάθε πρωί να σηκωθώ μέσα στα άγρια χαράματα, να φάω γρήγορα και να τρέξω να προλάβω το τρένο. Είμαι ήρεμος όταν μετά την δουλειά δεν χρειάζεται να περιμένω πάλι το τρένο, πεινασμένος και κουρασμένος για να γυρίσω σπίτι μου. Πριν την καραντίνα πίστευα ότι ελεύθερο χρόνο θα έχω μόνο τα Σαββατοκύριακα και στις διακοπές. Συνειδητοποιώ όμως ένα μήνα μετά, ότι δε βγαίνει μια ζωή περιμένοντας το πότε θα τελειώσει η δουλειά για να βρω μια ώρα με τον εαυτό μου.. Μου αρέσει η ζωή μου τώρα. Αισθάνομαι πιο ελεύθερος και πολύ πιο δημιουργικός. Η διάθεσή μου είναι καλύτερη και πλέον δεν αισθάνομαι πεθαμένος στην κούραση από τις επτά η ώρα το απόγευμα.
Οπότε, το πρώτο θετικό της καραντίνας είναι ότι μου έδειξε πώς είναι μια ζωή όπου η δουλειά χωράει μαζί με τον ελεύθερο χρόνο (στην ίδια μέρα!). Να τονίσουμε εδώ ότι η παρουσία επιπρόσθετου χρόνου μπορεί να γίνει για πολλά άτομα μεγάλο πρόβλημα, εάν δεν ξέρουν πώς να τον αξιοποιήσουν παραγωγικά για τους ίδιους. Και με το παραγωγικά δεν εννοώ να μαθαίνουν όλη μέρα κάτι ή να αθλούνται όλη μέρα. Το παραγωγικό το καθορίζει ο καθένας για τον εαυτό του.
– Τα τοξικά άτομα της δουλειάς. Όσοι έχουμε δουλέψει σε μέρη με πολλά ή και λίγα άτομα, θα έχουμε έρθει σε επαφή με τοξικούς συναδέλφους. Άτομα τα οποία εκπέμπουν αρνητική ενέργεια και πολλές φορές ρουφάνε και την δική μας θετική ενέργεια. Συχνά κάνουν άσχημα σχόλια για την δουλειά μας ή και για εμάς τους ίδιους. Η καραντίνα μού έδωσε την ευκαιρία να πάρω απόσταση από τον χώρο της δουλειάς μου και από τους συναδέλφους μου. Μπόρεσα να σταθώ κριτικά απέναντι σε συμπεριφορές συναδέλφων που με προβλημάτισαν στο παρελθόν, να σκεφτώ τι θα μπορούσα να είχα κάνει και να είχα πει διαφορετικά και να σχεδιάσω μελλοντικά το πώς θα ήθελα να συμπεριφέρομαι και να μου συμπεριφέρονται στον χώρο εργασίας μου. Όντας νέος στον επαγγελματικό στίβο και με μικρή εμπειρία, πολλές φορές άφηνα άλλα άτομα να με πατρονάρουν και να με κάνουν να αισθάνομαι άσχημα. Βλέποντας την κατάσταση από μια άλλη οπτική γωνία, πλέον αισθάνομαι έτοιμος να αλλάξω δυσλειτουργικά μοτίβα του παρελθόντος, λέγοντας περισσότερο τη γνώμη μου και βάζοντας καλύτερα όρια σε συμπεριφορές που εγώ θεωρώ μη αποδεκτές. Αυτά ήταν δύο πολύ μεγάλα θετικά της καραντίνας σε σχέση με την δουλειά μου.
Ας περάσουμε τώρα και σε ορισμένα αρνητικά που προέκυψαν όλο αυτό το διάστημα:
– Η υπερβολική χρήση της οθόνης. Νομίζω ότι οι περισσότεροι μπορούν να ταυτιστούν με το συγκεκριμένο ζήτημα. Όλοι μας, λίγο ως πολύ, καθίσαμε περισσότερο από το κανονικό μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μας, του κινητού μας και της τηλεόρασής μας. Για εμένα, όλη μου η δουλειά έγινε μέσω του υπολογιστή. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, τουλάχιστον επτά με εννέα ώρες τη μέρα μπροστά στον υπολογιστή. Μετά την δεύτερη βδομάδα άρχισα να παρατηρώ ότι τα μάτια μου κουράζονταν πιο εύκολα, η πλάτη μου πονούσε και η όρεξή μου για δουλειά μειωνόταν. Είχα μάθει να έρχομαι σε επαφή με τους πελάτες μου και όλο αυτό μου έδινε απίστευτη ενέργεια. Τώρα επικοινωνούσα με όλους μέσα από τον υπολογιστή. Το συνήθισα. Αλλά για να είμαι ειλικρινής θα προτιμούσα μια ισορροπία. Κάποιες μέρες δουλειά από το σπίτι και κάποιες μέρες δια ζώσης. Το παν θεωρώ είναι το μέτρο. Και το διάστημα αυτό έχασα το μέτρο αναφορικά με το πόσο εκθέτω τον εαυτό μου στην οθόνη καθημερινά. Ανυπομονώ να τελειώσει η καραντίνα λοιπόν, ώστε να δω ξανά όλα τα άτομα από κοντά και όχι πίσω από την οθόνη μου.
– Ο συσχετισμός του σπιτιού με την δουλειά. Όταν δουλεύεις από το σπίτι, το σπίτι σου γίνεται ο χώρος δουλειάς σου. Το τραπέζι που τρως είναι παράλληλα και το γραφείο για τα ραντεβού σου. Το σαλόνι που κάθεσαι να χαλαρώσεις δεν φαίνεται και τόσο χαλαρωτικό πια μετά από οκτώ ώρες εργασίας μέσα σε αυτό. Φτάνεις σε ένα σημείο να αισθάνεσαι άσχημα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και να χρειάζεται να βγεις έξω από αυτό για να ηρεμήσεις. Αυτό μου συνέβη κι εμένα. Το σπίτι μου πάντα μού παρείχε μια αίσθηση χαλαρότητας και ηρεμίας. Τώρα περνώντας από το τραπέζι της κουζίνας σκέφτομαι: «να εδώ δουλεύω» και δεν είναι πια το ίδιο. Ελπίζω με τη λήξη της καραντίνας να σταματήσουν αυτές οι σκέψεις και να επανέλθει η αντίληψή μου για τον χώρο του σπιτιού μου στο κανονικό.
Αυτές ήταν ορισμένες από τις σκέψεις μου για τη δουλειά εν μέσω καραντίνας. Θετική σκέψη και οργάνωση και η δουλειά από το σπίτι μπορεί να γίνει λίγο πιο ευχάριστη και δημιουργική. Αυτά από μένα για τώρα. Ραντεβού αύριο!
στίξη 