πήγαν και χώρεσαν οι νύχτες μας κι όλα τα χρόνια που περάσαμε μαζί σε τρία λεπτά τραγούδι / κι η ζωή μας θα κυλούσε ομαλά, εμείς για πάντα μαζί, γέλια και κλάματα μαζί, αλλά εγώ περιμένω ακόμη στο διάλειμμα να σε δω -στην πλέιλιστ ο Νίκος Σταϊκούλης και η Θεοδοσία Κατσαρού
έχειςαισθανθείποτέ μια θάλασσα να νυχτώνει μέσα σου; - στα λόγια ο Γ. Δ. Σέρμυντ
Γι’ αυτό και ρίχναμε ατέλειωτες κατάρες μόλις ερχόταν ο Ιούνης γι’ αυτό και κάθε βράδυ στα κρυφά γεννούσαμε απ’ την ανάσα μας έναν δικό μας χειμώνα -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Μια πεταλούδα έστριψε απότομα Και παραλίγο να τρακάρουμε. Θα γέμιζε ο τόπος φτερά. – στα λόγια ο Κωνσταντίνος Μπούρας
Χαμογελώ στα απρόσμενα Στα σύννεφα στον ήλιο Τραγουδώ στο φεγγάρι Στη μέρα στη νύχτα -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Πλέουμε λοιπόν στα ανοιχτά του επίγειου παράδεισου, που ακούει στο όνομα Ικαρία, ναι καλά ακούσατε πάμε στο νησί της ξεκούρασης, του ζεν, του πανηγυριού, του ελεύθερου κάμπινγκ. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
Και το στρώμα βουλιάζει Ποτισμένο απ’ τον ιδρώτα Δεν αναπνέω τα βράδια Δακρύζω βουβά, ενώ το ταβάνι χορεύει -στα λόγια η Ελένη Γεωργίου
Γαμημένες μέρες./ Γαμημένη Πατησίων./ Την τρώω στη μάπα μέσα στο τρόλεϊ./ Σε αυτό που έπαιρνα, για να έρθω σε ‘σένα./ -στα λόγια η Ελένη Γεωργίου
Και δεν είναι που φύτρωσαν άνθη στο στήθος της – γιατί αληθινά δεν φύτρωσαν. (Έχει αγκάθια στην καρδιά της, γεννημένα μέσα στην καρδιά του πιο ζεστού φθινοπώρου) -στα λόγια η Ελένη Γεωργίου
Σκοτείνιασε ο αέρας κι εκείνος με τρύπησε εγκάρδια με τη φλόγα του έρωτα, που κοχλάζει ανεμπόδιστη απ’ τη σύσσωμη αγέλη των βλεμμάτων. – στα λόγια η Ματίνα Δαραβάνη
