She desires of my blood. She sends ‘em upon me. They feed upon her teats, her nether parts. She sends ‘em upon me.
-στα λόγια ο Σπύρος Μάρκος
Το The Witch είναι μία ταινία τρόμου. Άλλα το κομμάτι στο οποίο πραγματικά λάμπει είναι οι υποκατηγορίες της, είναι μία ηθογραφική ταινία θρησκευτικής παράνοιας, πατριαρχίας, γοτθικού τρόμου κ.α. Είναι το σημείο όπου ο τρόμος συναντά την ποίηση και τον μυστικισμό της φύσης με τον ίδιο τρόπο που πηγάζει ο τρόμος στα έργα του Lovecraft και του Allan Poe . Η ποιητικότητα αυτή μας στοιχειώνει καθ ‘όλη την διάρκεια της ταινίας, και ο τρόμος χτίζεται στο κεφάλι μας σαν κάτι που βγήκε από τα σκοτεινά δάση της ταινίας για να καταφύγει πίσω από το κρανίο μας.
(Χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό, είναι το γεγονός πως αφού είχε τελειώσει η ταινία και χάζευα στο σαλόνι, χτύπησε το κουδούνι της πόρτας μου και βρισκόμουν σε άρνηση να την ανοίξω ή να ρωτήσω ποιος είναι, κι έστειλα λοιπόν τον μικρό μου αδερφό … Σημειώνω πως ο αδερφός μου ήταν παιδί δημοτικού τότε.)
Το κεντρικό της θέμα είναι μια οικογένεια η οποία εξορίζεται από την αποικία της για θρησκευτικούς λόγους και εγκαθίσταται σε ένα σπίτι στο χείλος ενός έρημου και σκοτεινού δάσους. Σύντομα, όμως, διάφορα πράγματα θα αρχίσουν να στοιχειώνουν την οικογένεια και ξεκινάει μια χαοτική εξέλιξη στην ιστορία τους.
Η κινηματογράφηση της ταινίας, οι τοποθεσίες και η γενικότερη ζοφερή της ατμόσφαιρα είναι θαυμάσια και ενισχύουν αυτόν τον ανεξήγητο τρόμο που κρύβεται στις σκιές.
στίξη 