«Ο φόνος της Αν Έιβερι», του Henry Kuttner

---

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Την άνοιξη του 1956 η Αν Έιβερι βρίσκεται δολοφονημένη μέσα στο διαμέρισμά της στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο. Πολλά χιλιόμετρα μακριά, εκμεταλλευόμενος το ρεύμα των μετακινήσεων για τις διακοπές του Πάσχα προκειμένου να διαφύγει, ο Έντι Γιούνταλ συλλαμβάνεται με την κατηγορία του φόνου.
Ποιος είναι ο λόγος που αυτός ο 17χρονος βρίσκεται αντιμέτωπος με την ποινή της φυλάκισης και ποια είναι η σχέση του με την τραγική φιγούρα της Αν Έιβερι;

Ο Μάικλ Γκρέι ασκεί το επάγγελμα του ψυχολόγου επίσης στο Σαν Φρανσίσκο. Πέρα, όμως, από τους τακτικούς πελάτες που δέχεται στο γραφείο του, αρκετές φορές βοηθά την τοπική αστυνομία στις διάφορες ανεξιχνίαστες υποθέσεις της, εφαρμόζοντας τις ψυχαναλυτικές του ικανότητες.
Ο Γκρέι θα εμπλακεί, λοιπόν, και στην υπόθεση της αδικοχαμένης Αν Έιβερι και θα αναζητήσει μια βασική απάντηση: ποιο ήταν το κίνητρο της Αν Έιβερι να δολοφονηθεί;
Μια ιστορία που θα ξετυλιχθεί σχεδόν δύο δεκαετίες πίσω, που θα εμπλέξει πρόσωπα καθημερινά, ανύποπτα, αθώα και ένοχα με τον τρόπο τους, μια μάχη με το χρόνο για να μην υπάρξει δεύτερος φόνος και για να βρεθεί τελικά ποιος σκότωσε την Αν Έιβερι.

Το βιβλίο του Henry Kuttner πρωτοκυκλοφόρησε το 1956 και εκδόθηκε στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια τον Ιούνιο του 2020. Ήδη από το εξώφυλλο φαίνεται πως πρόκειται για πολύ καλή δουλειά, αφού το υλικό, το χρώμα και η αισθητική μαγνητίζουν το μάτι κατευθείαν. Η γραμματοσειρά και το μέγεθος του κειμένου είναι πολύ ξεκούραστα και βοηθούν την αφήγηση να κυλήσει πανεύκολα.
Η ίδια η αφήγηση δεν έχει κανένα φάουλ. Ο συγγραφέας σε παίρνει απ’ το χέρι από την αρχή αρχή και σε οδηγεί αργά και μεθοδικά, μέσα από τη διαδοχική παρουσίαση των στοιχείων, στο σημείο που θέλει. Η τακτική του είναι να βλέπουμε τα πάντα απ’ τη σκοπιά του ίδιου του Γκρέι, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα περισσότερο από αυτόν, και μέσα από παιχνίδια ψυχαναλυτικά, από την αποτύπωση των χαρακτήρων και από μοτίβα του νου, να φτάνουμε στο επιθυμητό συμπέρασμα για να κυλήσει η ιστορία.

Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι απλή, κατανοητή, κρατώντας κάπως μερικούς τύπους της εποχής, μια υποτυπώδη ξύλινη ευγένεια, πράγμα που μεταφέρει στον αναγνώστη όλη την αίσθηση και την ατμόσφαιρα της αφήγησης και της εποχής.

Το bottom line: Πρόκειται για μια διήγηση καθαρή, με τύπο, που σου δημιουργεί την απαραίτητη αγωνία και απορία προκειμένου να θέλεις να μάθεις τι συμβαίνει παρακάτω. Ιδανικό για ζεστά χουχουλιάσματα, με κουβέρτα και ζεστό ρόφημα τώρα που πιάνουν και τα κρύα.