-οι Βαλβολίνη
Διαταραχή
Το πρόβλημα είναι πως δεν έχω λύση
Αν είχα μυαλό ίσως είχα νικήσει
Με ότι αγαπάω τα είχα συμφωνήσει
Με τον εαυτό μου απλά διαφωνήσει
Και αρχίζω τη μέρα στα ίδια
Καφές και τσιγάρο με ζώνουν τα φίδια
Θα κλείσω τα μάτια θα κάνω ταξίδια
Καφές και τσιγάρα φθηνά μου στολίδια
Το τέρας που κρύβω βρυχάται
Και όσοι το χάσατε απλά γερνατε
Όταν το αντικρίζετε πάντα γελάτε
Μα μέσα σας για να το βρείτε ορματε
Νιώθω φυλακισμένο θηρίο
Το ζώο που οδεύει καρφί στο σφαγείο
Δεμένο σφιχτά πάνω σε ένα φορείο
Το άδειο κελί μου γεμάτο με κρύο
Πώς
Περνάει ο καιρός
Κι όλο λέω πως θα φύγω
Μα λόγους ψάχνω για να μείνω
Μιλάω σιγά όμως νιώθω θηρίο
Πώς
Περνάει ο καιρός
Κι όλο λέω πως θα φύγω
Μα λόγους ψάχνω για να μείνω
Ζητάω σκοτάδι μα ανάβω το φως
Βαλβολίνη
Ξέρω τι θα κάνεις
το απολαμβάνεις
όταν συλλαμβάνεις
κάθε ελεύθερο άνθρωπο μα την καρδιά σου πιάνεις
το μυαλό σου χάνεις
και με τίποτα το αφεντικό σου μην πικράνεις
στο λέω
Ήρθα
γι’αυτό κάνε πίσω
νομίζεις θα σ’αφήσω
είμαι εδώ γιατί θέλω τον τρόμο σας να σβήσω
να πυροβολήσω
ή να πυρπολήσω
ότι εγώ μισώ
Δεν είμαι φώς
δεν είμαι αγάπη ούτε γαλήνη
είμαι μπουκάλι
είμαι βενζίνη και βαλβολίνη
όχι φως
δεν είμαι αγάπη ούτε γαλήνη
είμαι μπουκάλι
είμαι βενζίνη και βαλβολίνη
Μπαίνω
ξέρω σε τρομάζω
κι εσύ κάνεις το ίδιο
βλέπεις κληρονόμησες της χούντας το γονίδιο
χαίρεσαι τον πόνο
ασφυξιογόνο
σκέφτεσαι και λες
όλο τoν κόσμο να σκλαβώνω
δε θα σου περάσει
μα εδώ που έχεις φτάσει
το έχεις διασκεδάσει
αφού στη βία δίνεις βάση
κι έχω αντιδράσει
έχω κάνει ότι πρέπει
στέκομαι εδώ
Ντόπα
Άρχισα να μεγαλώνω και να ασπρίζω
Άρχισα να νευριάζω και να βρίζω
Μα τι να κάνω; τι να κάνω;
Να κάτσω και να περιμένω να πεθάνω;
Άρχισα να καταστρέφω ό,τι αγγίζω
Κι ενώ δεν πρέπει είχα αρχίσει να λυγίζω
Ήμουν μικρός όταν ξεγέλασα τον χάρο
Και μεγάλος όταν έμαθα πως ξέρω να ραπάρω
Τώρα, είμαι μες στη ντόπα
Κάνω ό,τι γουστάρω γιατί ξέρω, γιατί είδα την Πανδώρα
Να περπατάει πάνω στη γη και να σκοτώνει αφού βρήκε όλα τα θύματα πίσω από μια οθόνη.
Κι έτσι ο κόσμος με κοιτάει και γελά
Γιατί νομίζει πως για όλους μας ο χρόνος σταματά
Πως πρέπει να σοβαρευτώ να κάτσω σπίτι
και να βλέπω τηλεόραση να μη με πουν αλήτη.
Κάνω ότι γουστάρω όπως θα κάνεις κι εσύ
Γιατί η ζωή είναι μικρή και σε καλούπι δε θα μπει
Αφού χορτάσαμε δασκάλους να μας λένε πως και τι
Ήρθε η ώρα, κάνουμε μια νέα αρχή.
Οι δικοί μου περιμένουνε να καλοπαντρευτώ
Και να πιάσω μια σοβαρή δουλειά να βολευτώ
Μα ξεχνάνε πως εκείνοι ζούσανε με τον Αντρέα
Κι επιδόματα τσιμπούσανε από κάθε φορέα.
Τα πρότυπα που χτίζει η τιβι δεν σε προσβάλλουν;
Σε πιάνουν άνθρωπο, σε μεταβάλλουν
Σου κάνουν τα χατίρια, τους κάνεις τα χαΐρια
Στο τέλος ό,τι είναι άχρηστο σου επιβάλλουν.
Και να πεις πως ζητούσες πολλά;
Η ευτυχία σου ερχόταν με λίγα
Θα ήθελες να είχες ζήσει καλά
Μα ο κόσμος οδεύει στη Στύγα
Δημιουργηθήκαμε στην Αθήνα το 2019. Αφού κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας EP με τίτλο «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ», βρισκόμαστε στην δημιουργία της πρώτης ολοκληρωμένης δουλειάς μας. Μέσα σε ένα περιβάλλον εχθρικό για κάθε μορφή τέχνης και με την κρατική καταστολή να θυμίζει άλλες εποχές, οι επιθετικοί κοινωνικό-πολιτικοί στίχοι είναι επίκαιροι και κρίνονται «απαραίτητοι».
στίξη 