-στα λόγια ο Σάββας Καραγιώργος
Για το τώρα άσε ένα γυμνό σώμα μ᾽ όλη
Την συγκίνηση του να σε σημαδέψει
Μα όταν στο πάντα θελήσεις να μετέχεις
Άνοιξε σα φρούτο καλοκαιρινό ένα συναίσθημα
Από κρύσταλλο και ζωτικότητα καθαρή
Μπήξε τα δάχτυλά σου στους χυμούς του
Κι όπως κολλάνε γεύσου τα
Όσα ξεπερνιούνται παύουν να ορίζονται
Κι ο χρόνος αντί για ώρες αρχίζει
Να μέτρα φθορές
Αρνείσαι να τις προσέξεις και τα μάτια
Ξεσκεπάζουν τα παντοτινά, όπως το σεντόνι
Τα πόδια μας στον ύπνο
Είναι τότε το τέλος με τα αγρίμια του
Τα τρομακτικά χλιμιντρίσματά τους
Υποδοχή να αράξει το αιώνιο νόημα που
Κρύβει το κάθε τι εντός του
Κουράγια πρέπει όμως να ᾽χεις
Να απαντάς και να απαντιέσαι στη φύση
Μ᾽ όλη τη διαφάνεια που αντέχεις
Ακέραιος σα τζιτζίκι μες τον καύσωνα του Ιουλίου
Ανήσυχο παιδί για όσα σε γνωρίζει ακόμη
-Φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 