Παρά θιν’ αλλιώς


-στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς /
φωτογραφίες από τη η Θεοδοσία Κατσαρού

«οι συναθροίσεις σωμάτων έχουν μια εκφραστική διάσταση που δεν μπορεί
να αναχθεί στο λόγο, γιατί το ίδιο το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι
συγκεντρώνονται «λέει» κάτι χωρίς να στηρίζεται πάντα στην ομιλία»
κάπως και κάπου και κάποτε είπε η Τζούντιθ Μπάτλερ

παραλίες / και ΚΤΕΛ / και αμάξια αεροπλάνα πλοία με πληρότητα άνω του
επιτρεπόμενου στις συνθήκες που επικρατούν / μα γίνεται πορεία χωρίς
σύνθημα; / μπιτσόμπαρα / και road trips / περιπτερόμπυρες που
αγοράστηκαν ανά 6άδες σε σουπερμάρκετ 4+2 δώρο

και παραφράζοντας για ακόμη μια φορά Σύλβια Πλαθ

«#summer_recap. έχω
την παρόρμηση να γράψω ένα ποίημα. αλλά θυμάμαι κάτι σε ένα
απορριπτικό σημείωμα: μετά από ένα θερμό καλοκαίρι, ποιήματα με τίτλο
«αποκαλόκαιρο» καταφτάνουν από κάθε γωνιά της χώρας»

κι ήθελα λιγότερο φως / να
μη διακρίνω πού /
αρχίζεις εσύ / και /
πού /
τελειώνεις
/ εσύ
/ λίγο λιγότερο φως /
τόσο, όσο έλειπε του Γκαίτε /
λιγότερο
φως
/
περισσότερο
εσύ

ο πόνος δεν προσφέρει σοφία και δεν είναι σοφία
ο πόνος είναι σοφός
πέλμα κεντημένο από αχινό
κάψιμο από τον ήλιο κάτω από την ψάθινη διάτρητη ομπρέλα σαν να
ξάπλωνες κάτω από τεράστιο σεμεδάκι της μαμάς
φιλί αλυκή / ξεραμένο αλάτι στα λακκάκια του χαμόγελου
λόγια περί ανέμων και υδάτων καταμεσίς ανέμων και υδάτων
λόγια άνεμοι και ύδατα

γκρεμοί αστικοί τα μπαλκόνια
κι οι άσφαλτοι ποτάμια που σκαλίζουν αγόγγυστα πολυκατοικίες και
βόλτες και νυχτερινά τσιγάρα που λαμπυρίζουν σε παραπέρα μπαλκόνια στο
σκοτάδι για να μη μαζευτούνε τα κουνούπια

εσύ είσαι το σπίτι μου, κι έγινα τραγούδι ολάκερος
και
θα τον αλλάξουμε τον κόσμο, κι έγινα πεταλούδα ολάκερος
και
και αυτοί που ψάχνουνε κοχύλια κι όχι αυτούς που κλείνουν στη χούφτα
τους πολύτιμο δέρμα
και
άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι απ’ τον ήλιο ξεξασπρότερη να κάνει βατραχάκια
στην επιφάνεια του νερού και να γυρίζω να σε φιλάω κάτω από το πεύκο
της αμμουδιάς
και
ξέρω πως δε μάς μένουν πολλά καλοκαίρια μες στη γενικότερη καταστροφή
και τον έρωτά μας μες στο πένθος και τον πόνο του κόσμου τον βλέπω σαν
ζευγάρι ερωτευμένων που φιλιέται στην άσφαλτο καταμεσίς εμπλοκών
μπάτσων και διαδηλωτών κι απαθανατίζονται για άμεση ρομαντικοποίηση
των σόσιαλ μίντια #ή_και_όχι

/ διαδηλωτών των οποίων η συνάθροιση και μόνο έχει μια εκφραστική
διάσταση που δεν μπορεί να αναχθεί στο λόγο, γιατί το ίδιο το γεγονός
ότι κάποιοι άνθρωποι συγκεντρώνονται «λέει» κάτι χωρίς να στηρίζεται
πάντα στην ομιλία
/ ερωτευμένοι των οποίων η συνάθροιση και μόνο έχει μια εκφραστική
διάσταση που δεν μπορεί να αναχθεί στο λόγο, γιατί το ίδιο το γεγονός
ότι κάποιοι άνθρωποι ερωτεύονται «λέει» κάτι χωρίς να στηρίζεται πάντα
στην ομιλία
/ ερωτευμένοι των οποίων η συνάθροιση και μόνο έχει μια εκφραστική
διάσταση που δεν μπορεί να αναχθεί στο λόγο, γιατί το ίδιο το γεγονός
ότι κάποιοι άνθρωποι ερωτεύονται «λέει» κάτι χωρίς να στηρίζεται πάντα
στην ποίηση

παραθεριστές / που δείχνουν φωτογραφίες σε φίλους που βαριούνται κατά κύριο λόγο
/ που δείχνουν φωτογραφίες που δεν ήθελαν καν να έχουν τραβήξει
/
ή που προσπερνούν μη και φανεί κάποιο πρόστυχο ενσταντανέ / κι ο
κόσμος καίγεται / η φλόγα μπαίνει στον κήπο του σπιτιού / ο κήπος της
Εδέμ δεν είναι πλέον προσβάσιμος / ο Αμαζόνιος καταστρέφεται / ο
Βυσσινόκηπος πωλήθηκε στον ενδεχόμενο σωτήρα μας /
οι λίγες τρίχες στο στήθος είναι το ερωτικό οικοσύστημα που απομένει
/ σιγή.
σιωπή.
συριστικό σσσς.
ησυχία.

σιωπή.

σιωπή.

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s