–στα λόγια ο Λευτέρης Χονδρός
Σου δέομαι τώρα έρωτα και αναπολώ τις στιγμές
που με άγγιξαν τα λάγνα και με πόθο βέλη σου·
ω εσύ φτερωτέ άγγελε της βροντώδους αίσθησης
και του περιφανή ολοκαυτώματος των σωμάτων,
αχτιδολάμπεις στο έρεβος σαν άστρο έκπαγλο,
ενώ το πρωινό ολότελα φλέγεσαι μέσα από εμάς.
στίξη 