-στα λόγια η Πάρις
Όντας κλεισμένη σε παραμυθιού ξελόγιασμα. Και όλο περνώ πόρτες με διαφορετικό χρώμα. Το μέτωπό μου αντηχά μουσικές τρυφερών φιλιών, καθώς ξετυλίγονται νέα αισθήματα. Όσα το καθένα από εσάς έχω αγαπήσει, καθολικά, θυμάμαι με λαχτάρα. Εξ ολοκλήρου, καθ’ όψης, καθ’ ύψους, μέσα και έξω και ήταν νύχτες ωραίες, η πράξη της συνουσίας σε τοιχογραφία της Πομπηίας.
Τώρα είμαι μακριά στο Παρίσι, στα δειλινά της αγάπης με αβρότητα όπως τελείωσε.
Η ηδεία ομορφιά -όλα σας, σιγανοβασιλεύοντας. Μη μου λιώσετε και οι αχτίδες σας σκορπίσουν και τα μάτια μου δακρύσουν, πάλι. Ανέκαθεν, έτσι όπως απίστευτα ένιωθα.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 