Υγρή εκτόνωση | SideliK_2

Τα πνευμόνια στράγγιξαν, αναπνέεις για πρώτη φορά ή ξανά. Μην κλαις! Σήκω, περπάτα γρήγορα, γίνε δεκαπέντε. Αγωνιάς τώρα, ποια είσαι, τι θες σ’ αυτή τη ζωή, γιατί δε σ’ αγαπά; Παραπονιέσαι για όλα. Σπαράζεις, το δάκρυ κυλά σαν ποταμός. Από την πηγή, το μπερδεμένο σου νου, ως τις εκβολές: Τα πορφυρά σου μάτια. Κι από εκεί στα πλακάκια. Δες το να σμίγει σιχαμερά με το αίμα. Αυτό κυλάει αργά. Από τη λεπίδα και τον πήχη σου. Νιώθεις ζωντανή τώρα.

Αντισηπτικό, χλώριο τα δάκρυα χαράς. Τώρα το πάτωμα λάμπει, δεν θα δεις τα μυαλά σου χυμένα εκεί χάμω. Γλίτωσες, γιατί αγάπησες. Είναι τόσο αστεία γαμώτο, η ανακούφιση της εύκολης λύσης. Ντρόγκια ή έρωτας. Διάλεξες το έμβιο, λυτρώθηκες πρόσκαιρα. Ο καυτός ιδρώτας μυρίζει έντονα καθώς φτάνεις στην κορύφωση. Γλιστράνε τα κορμιά σας και ύστερα κολλάνε. Σπέρμα, κολπικά υγρά. Ύστερα ξενέρα. Κοιμήσου.

Ή υπνωτίσου, στα ’λεγα..

Κάπου εδώ, θα γυρίσεις στην πρώτη παράγραφο. Είτε στην πρώτη γραμμή, είτε στην τρίτη. Δεν υπάρχει αίμα. Θα ’θελες τόσο να ήταν εμπρός σου. Να τον φτύσεις με μανία στο πρόσωπο. Να φωνάξεις τόσο, που τα σταγονίδια να πεταχτούν εδώ και εκεί, δίχως μέτρα ασφαλείας. Επανάληψη, επανάληψη, επανάληψη. Μέχρι η ασφάλεια να μην έχει σημασία πια.

Σκόπιμα ή άσκοπα, πάρ’ το απόφαση. Είσαι ετοιμόγεννη. Δίνεις τη σκυτάλη, γεμίζοντας τη φωλιά με αμνιακό υγρό. Περιμένουν τόσες ακόμα πηγές να τρέξουν χάρη σ’ αυτό. Ώσπου η πλάση να πλημμυρίσει. Πόνο και θλίψη, χαρά και ζωή. Ελεύθερη φυλακισμένη ή το αντίστροφο; Εσύ διαλέγεις. Το πρώτο οδηγεί στον ορό, σ’ ένα κρεβάτι με κοράκια και αφελείς γύρω σου. Το δεύτερο;

Τι σκέφτεσαι; Λέρωσε το γαμημένο πάτωμα!

Photo by Sofia Tsofio