-στα λόγια και τις φωτογραφίες η Έλενα Ζιάβρα
Σύμφωνα με το μύθο, ο Δίας ήθελε να βρει το κέντρο του κόσμου και άφησε δύο αετούς να πετάξουν, τον έναν προς την Ανατολή και τον άλλον προς τη Δύση. Οι αετοί, λοιπόν, συναντήθηκαν στους Δελφούς, αποδεικνύοντας έτσι τη σπουδαιότητα του τόπου.
Επισκέφθηκα για πρώτη φορά τους Δελφούς το Νοέμβρη του 2017 και θεωρώ ότι είναι από τις πιο κατάλληλες περιόδους για να επισκεφθεί κάποιος τον αρχαιολογικό χώρο, καθώς η ανάβαση είναι απαιτητική και δεν συνίσταται με τον καύσωνα του καλοκαιριού. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι τοποθετημένος στο χείλος του γκρεμού και σε υψόμετρο περίπου στα 600μ. Αλλά το τοπίο σε ανταμείβει. Και πριν ακόμη ξεκινήσεις την ανάβαση στον αρχαιολογικό χώρο, βιώνεις όλη αυτή τη μυστηριακή ενέργεια του χώρου.
Το ιερό των Δελφών είναι αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα, τον ηλιακό θεό που φροντίζει για την τήρηση της ισορροπίας και της αρμονίας. Η κατοίκηση στους Δελφούς χρονολογείται ήδη από τα τέλη του 16ου αιώνα π. Χ. Από τον 8ο αιώνα π. Χ. αναπτύσσεται το ιερό και το μαντείο, το οποίο λειτουργεί αδιάκοπα μέχρι και το τέλος της αρχαιότητας, δηλαδή με το διάταγμα του Μεγάλου Θεοδοσίου το 393/94 μ. Χ., το οποίο απαγόρευσε την άσκηση της αρχαίας λατρείας.
Ανηφορίζοντας στον αρχαιολογικό χώρο, το πρώτο οικοδόμημα που σου τραβά την προσοχή είναι ο «Θησαυρός των Αθηναίων», ο οποίος αναστηλώθηκε με δαπάνη του δήμου Αθηναίων (1903-1906). Οι Αθηναίοι μετά τη νίκη τους στο Μαραθώνα (490 π. Χ.) εναντίον των Περσών έχτισαν στους Δελφούς έναν ολομάρμαρο θησαυρό δωρικού ρυθμού. Στις μετόπες της ΒΔ πλευράς απεικονίζονται οι άθλοι του Ηρακλή, ενώ στις μετόπες της ΝΑ πλευράς απεικονίζονται οι άθλοι του Θησέα. Κάθε τόπος επεδίωκε να προβάλλει τους δικούς του ήρωες με σκοπό την πολιτική προπαγάνδα.
Συνεχίζοντας την ανάβαση, ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σου ο «Ναός του Απόλλωνα», ο οποίος στέκει από το 330 π. Χ. Πριν από αυτόν τον ναό, είχαν ανοικοδομηθεί ακόμη πέντε, αλλά καταστράφηκαν. Ο ναός αποτελεί το σημαντικότερο κτήριο του ιερού, αφού στο κέντρο του βρισκόταν το λατρευτικό άγαλμα του Απόλλωνα και άδυτο, όπου εκτυλισσόταν η μαντική διαδικασία με την Πυθία. Στο ανατολικό αέτωμα παριστάνεται ο θεός Απόλλωνας ανάμεσα στις Μούσες και στο δυτικό ο θεός Διόνυσος ανάμεσα στις Μαινάδες. Η ισορροπία ανάμεσα στην αρμονία (Απόλλωνας) και στο παράλογο (Διόνυσος).
Ανηφορίζοντας λίγο παραπάνω, στο δεξί σου χέρι, βλέπεις το «θέατρο των Δελφών». Το πρώτο λίθινο θέατρο κτίζεται τον 4ο αιώνα π. Χ. Το 160/159 π. Χ., ο Ευμένης ο Β’, ο βασιλιάς της Περγάμου, αναλαμβάνει την επισκευή του. Η σημερινή του, όμως, μορφή ανάγεται στους πρώιμους ρωμαϊκούς χρόνους. Κτίστηκε για την αποκλειστική στέγαση των μουσικών και δραματικών αγώνων. Το θέατρο αποτελούταν από 35 σειρές εδωλίων και χωρούσε περίπου 5.000 θεατές. Το Μάιο του 1927 ανέβηκε στο αρχαίο θέατρο παράσταση αρχαίας τραγωδίας, της οποίας εμπνευστής ήταν ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός και η σύζυγος του Εύα Palmer.
Από το θέατρο μέχρι και το Στάδιο, το οποίο είναι και το τελευταίο μνημείο στο ιερό των Δελφών, ανηφορίζεις σίγουρα 10 λεπτά. Το «Στάδιο» κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π. Χ. και είχε μήκος περίπου 180μ. για το βασικό αγώνισμα του δρόμου. Η σημερινή του μορφή ανάγεται στην ανακαίνιση που ανέλαβε ο Ηρώδης ο Αττικός τον2ο αιώνα μ. Χ. Τότε διαμορφώθηκαν και οι λίθινες κερκίδες, οι οποίες μπορούσαν να φιλοξενήσουν περίπου 6.500 θεατές.
Και αφού έχεις καταφέρει να φτάσεις μέχρι το Στάδιο, απόλαυσε την ηρεμία και το φυσικό τοπίο. Προσπάθησε να φανταστείς και να συνειδητοποιήσεις πριν πόσα χρόνια υπήρχε ζωή σε τούτο τον τόπο. Κάνε εικόνα τη μυστηριακή λατρεία και όλο το τελετουργικό. Κλείσε τα μάτια σου και έστω και για λίγο ζήσε σε εκείνη την εποχή. Αυτό κάνω πάντα όταν επισκέπτομαι έναν αρχαιολογικό χώρο. Κατηφορίζοντας απόλαυσε τη μαγευτική θέα που σου κόβει την ανάσα και ετοιμάσου για την επίσκεψη σου στο Μουσείο των Δελφών, ένα μοναδικό μουσείο, καθώς τα ευρήματα του είναι ένα κι ένα! Θα σας αναφέρω ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά εκθέματα για να σας δώσω μια γεύση και για να προγραμματίσετε άμεσα την εξόρμηση σας στους Δελφούς.
Μπαίνοντας στο μουσείο, στην αρχή της έκθεσης παρουσιάζονται τα πρώιμα αναθήματα από τη δημιουργία του ιερού. Στο βάθος ο θεατής βλέπει τους «δίδυμους κούρους» που ίσως παριστάνουν τους Αργείους Κλέοβι και Βίτωνα και χρονολογούνται περίπου στο 600 π. Χ. Στην επόμενη αίθουσα δεσπόζει η «σφίγγα των Ναξίων», η οποία αφιερώθηκε στο ιερό το 560 π. Χ. Η σφίγγα στεκόταν στην κορυφή ενός κίονα, ύψους 10μ. και βρέθηκε κοντά στο θησαυρό των Αθηναίων.
Συνεχίζοντας την πορεία σου στο μουσείο, βλέπεις αρχιτεκτονικά γλυπτά από τα σημαντικότερα οικοδομήματα του ιερού στην πάροδο του χρόνου, καθώς και αγάλματα. Ένα από αυτά είναι το «λατρευτικό άγαλμα του Αντινόου», το οποίο χρονολογείται μεταξύ 130-138 μ. Χ. Ο Αντίνοος ήταν ένας πανέμορφος ευνοούμενος νεαρός του αυτοκράτορα Αδριανού, ο οποίος πνίγηκε στο Νείλο και με διαταγή του Αδριανού λατρεύτηκε ως θεός σε όλη την επικράτεια.
Ενώ σχεδόν όλο το μουσείο ακολουθεί μια χρονολογική σειρά, στο τέλος της διαδρομής και σε ξεχωριστή αίθουσα δεσπόζει ένα από τα πιο «διάσημα» αγάλματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, ο «Ηνίοχος». Οφείλει την κατασκευή του σε μια νίκη αρματοδρομίας. Απεικονίζεται μετά το τέλος του αγώνα, καθώς είναι ήρεμος και ευτυχισμένος για τη νίκη του. Η στάση του σώματος του και το βλέμμα του μας δείχνουν εσωτερική δύναμη και αυτοπεποίθηση. Έχει ύψος 1.80μ. και είναι πρωτότυπο ορειχάλκινο άγαλμα.
Και αφού έχεις καθηλωθεί από το βλέμμα του Ηνιόχου και το παρατηρείς από κάθε πλευρά της αίθουσα, πλέον έχει έρθει η ώρα να αναχωρήσεις, βομβαρδισμένος από τόσες πληροφορίες και συναισθήματα. Έχεις την ανάγκη να πάρεις το χρόνο σου και να φέρεις στο νου σου όσα έμαθες ή ξαναθυμήθηκες με αυτή την επίσκεψη. Σίγουρα όλοι μας έχουμε επισκεφθεί τους Δελφούς έστω και μια φορά στη ζωή μας, αλλά κάθε φορά είναι ξεχωριστή γιατί και εμείς αλλάζουμε και αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τα πράγματα. Πολλές φορές ξεχνάμε ποιοι είμαστε, ξεχνάμε την ταυτότητα μας, αλλά οι αρχαιολογικοί χώροι και τα μουσεία είναι εκεί για να μας το θυμίζουν. Να πηγαίνετε και πιστέψτε με μόνο κερδισμένοι θα έχετε βγει!
Περιμένω τα σχόλια σας και τις δικές σας εμπειρίες από τους Δελφούς.
Το Λενιώ σας στέλνει μεγάλο φιλί!
στίξη 