Τα «Ερωτοπαίγνια» έχουν ένα ύφος δυνατό, που έχει κάτι να δηλώσει, αλλά χάνει, νομίζω, πολύ στην επιλογή των κειμένων και σε μερικές συμβολικές αναφορές άτοπες. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ετικέτα: Nikos Staikoulis
Ανάποδα – Τελευταίο
Τώρα, μια λάμπα ηλεκτρική φώτιζε το δωμάτιό του και έπαιζε ένα παιχνίδι, προβάλλοντας σκιές πάνω στον τοίχο του που κάποτε ήταν σάρκες, αντηχώντας έναν αντίλαλο μπερδεμένων φωνών που κάποτε ακούγονταν ολοκάθαρα στα αυτιά του. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 13 ]
Τα αυτοκίνητα ήταν ελάχιστα και το μόνο που ακουγόταν ήταν ένας υπόκωφος ήχος, σαν βοή, που μαρτυρούσε ότι η πόλη ήταν πράγματι ζωντανή και ανέπνεε. Τις ώρες αυτές απλώς η αναπνοή της ήταν ήρεμη, οι σκέψεις της λίγες και μάλλον κάπνιζε το τελευταίο της τσιγάρο πριν κοιμηθεί ή έκανε τις τελευταίες αναλαμπές της ημέρας της πριν κλείσει τα μάτια της. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ένα ανάθεμα στον καπιταλισμό | «Το λευκό ρόδο», του B. Traven
«Το Λευκό Ρόδο» είναι μια ιστορία που πραγματεύεται την ταχεία έλευση της καπιταλιστικής ασυδοσίας, την εποχή ακριβώς που αρχίζει να ανακαλύπτεται η δύναμη του πετρελαίου. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 12 ]
Η αρχική διαφωνία προέκυψε με τους γύρω του όταν αποφάσισε να βγάλει τα γυαλιά του. Φυσικά ο ίδιος δεν τα έσπασε, γιατί, εντάξει, δεν ήταν και τόσο τολμηρός, ήθελε να έχει μια δικλείδα ασφαλείας, αλλά τα καταχώνιασε σε ένα συρτάρι και είχε αποφασίσει να μην τα χρησιμοποιήσει ξανά στην καθημερινότητά του. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Έρνεστ Χέμινγουεϊ: «Πίνω για να κάνω τους άλλους ανθρώπους περισσότερο ενδιαφέροντες»
«Η πρώτη απόπειρα σε οτιδήποτε είναι σκατά.» -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 11]
Είχε βρεθεί ξαφνικά μπροστά σε μια αποκαλυπτική αλήθεια, μπροστά σε ένα θαύμα, ένα εργαλείο για την ύπαρξή του, το οποίο δεν είχε ιδέα πώς να διαχειριστεί. Οι άμυνές του αυτομάτως έπεσαν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ασφυξία (ΙΙ)
Να το πω πιο ξεκάθαρα: κλωτσιά στο λαιμό τους τώρα όχι αύριο όχι όταν γίνουμε πολλοί -διαδηλώνει ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 10 ]
Περίμενε στην τεράστια ουρά που είχε δημιουργηθεί μπροστά από τους πάγκους που σερβίρονταν τα φαγητά, όταν πρόσεξε στα τραπέζια που κάποιοι ήδη έτρωγαν, μια γνωστή φυσιογνωμία. Ήταν ένας νεαρός, αποκομμένος από τις πολλές παρέες που είχαν μαζευτεί και πλημμύριζαν τον χώρο, που καθόταν σε ένα απόμερο γωνιακό τραπέζι και έτρωγε διαβάζοντας ένα βιβλίο. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 9 ]
Οι άνθρωποί του τον νοιάζονταν, αυτό ήταν αλήθεια. Μα πότε βρέθηκαν δίπλα του; Πολλοί εμφανίζονταν κι εξαφανίζονταν ανάλογα με την παρουσία ή την απουσία της χίμαιρας. Αν παρατούσε τα γυαλιά του, αν η φρικτή εκείνη ασθένεια επανερχόταν, πράγμα που ήδη τον τρομοκρατούσε, τότε τι θα συνέβαινε; -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
