The Handmaiden (Park Chan-wook, 2016)


-στα λόγια ο crossing.the.bridge

Πλοκή : Στην υπό Ιαπωνική κατοχή Κορέα, ένας απατεώνας με τη βοήθεια της συνεργού του Σούκι, που προσλαμβάνεται ως προσωπική υπηρέτρια, προσπαθεί να σαγηνεύσει και να παντρευτεί την Ιαπωνικής καταγωγής Χιντέκου με σκοπό να κερδίσει τη μεγάλη χρηματική της περιουσία.


Μέσα από ένα λεπτό υφαντό αποπλάνησης, προδοσίας, ατομικών συμφερόντων και σαρκικών ηδονών καταφέρνει να τρυπώσει ο έρωτας. Ο σκηνοθέτης του θρυλικού «Old Boy» προσπαθεί με κάθε, αβάσταχτης ομορφιάς, καρέ να σαγηνεύσει τον θεατή του και το καταφέρνει απόλυτα. Οι πρωταγωνιστές έχουν ως αρχικό κίνητρο το απόλυτο έπαθλο, την προσωπική τους ελευθερία. Είτε πρόκειται για την αποδέσμευση από ένα βάναυσα δεσποτικό θείο, είτε για την διαφυγή από την οικονομική ανέχεια, είτε για την κοινωνική αναρρίχηση, το παιχνίδι παίζεται με όρους καθαρά εξαπάτησης και αποπλάνησης. Μέσα σε ένα τέτοιο παιγνίδι, όμως, που όλα φαντάζουν ψεύτικα, ψυχρά και υπολογισμένα, ριζώνει, αρχικά σαν υποψία, και τελικά με αδιαμφισβήτητη σιγουριά κάτι εντελώς αληθινό. Ένα ατόφια καθαρό συναίσθημα, ο έρωτας, που έρχεται να ακυρώσει κάθε σχεδιασμό και αναγκάζει την αναπροσαρμογή της κάθε υπολογισμένης κίνησης. Οι πράξεις γίνονται πλέον ανιδιοτελείς και τα δάκρυα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από θεατρικά.

Βαθιά ερωτική ταινία με διπλές αναγνώσεις γύρω από την θεώρηση του ερωτισμού, είτε σαν κάτι ανήθικα βρώμικο, είτε σαν την γνήσια πραγμάτωση του έρωτα. Τα κορμιά όταν πλέκονται δεν φαντάζουν ούτε για μια στιγμή ανήθικα ή βρώμικα, αλλά καθαρά από όλη την αποφορά, που σε αντίθεση βγάζουν οι αναγνώσεις που κάνει η Χιντέκου, προς τέρψιν των σαδιστών ακροατών της. Το σεξ ως δέλεαρ για απόκτηση οικονομικών οφελών από το θείο της παίρνει μια εντελώς χυδαία όψη. Η οργή της Σούκι, που ξεσπά με την καταστροφή των πορνογραφημάτων, είναι τελικά η οργή μιας γυναίκας απέναντι στην ανδρική θεώρηση του γυναικείου κορμιού και φύλου ως ένα απλό μέσο προσωπικής ηδονής. Την επιλογή του πρωταγωνιστή να αυτοκτονήσει παρά να χάσει το πέος του, ως σύμβολο ισχύος, έρχεται να υπερτονίσει ο ήχος από καμπανάκια με τον οποίο κλείνει η ταινία. Ο ήχος που υμνεί τον έρωτα και την ισότητα σε κάθε μορφή.

-φωτογραφία από το Filmgrab

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s