-στα λόγια ο crossing.the.bridge
Σύνοψη: Ο Μεβλούτ, ένας πλανόδιος μικροπωλητής, που προσπαθεί να βιοποριστεί μέσα από διάφορες δουλειές, δεν σταματά να βγαίνει τα βράδια στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης, για να πουλήσει μποζά και γίνεται μάρτυρας της αλλαγής της στο πέρασμα του χρόνου.
Ο Παμούκ είναι ο απόλυτος καταγραφέας της μελαγχολίας της αλλαγής των εποχών του κόσμου. Ο Μεβλούτ, ο πλανόδιος μικροπωλητής, που σε πείσμα των καιρών, εξακολουθεί να γυρνά τα βράδια στα σοκάκια της Κων/πολης είναι ο παρατηρητής αυτής της αλλαγής. Η Πόλη, στην οποία έρχεται ως παιδί απ’ το χωριό του, μεταμορφώνεται και μεταμορφώνει και τον ίδιο, στη πορεία της ενήλικης ζωής του. Βιώνει τη μετάβαση από το ελαφρά βουκολικό τοπίο των προαστείων της, με τους καταπράσινους λόφους και τα αυθαίρετα σπίτια, σε μια μεγαλούπολη των τσιμεντένιων ουρανοξυστών και των πλατιών λεωφόρων. Η ιστορία της Πόλης γίνεται η ιστορία του Μεβλούτ. Απ` το σκληρό και συνάμα ρομαντικό ξεκίνημα, με τα όνειρα για μια εύπορη ζωή, στο τοπίο των αμέτρητων πιθανοτήτων της Κων/πολης της νιότης του, ο Μεβλούτ φτάνει σχεδόν παραιτημένος στο παρόν. Όπως η Πόλη, έχει και ο ίδιος γευτεί αναταραχές, πολιτικές διαμάχες, προσωπικά πραξικοπήματα, απώλειες, χαρές και τον αιώνιο διχασμό του διλήμματος: εκσυγχρονισμός ή παράδοση. Ο Μεβλούτ είμαι εγώ, ο Μεβλούτ είσαι εσύ. Είναι ο καθένας μας, που καβάλα στο κύμα του χρόνου που κυλά, προσπαθούμε συνεχώς να ευθυγραμμίσουμε τη πυξίδα μας, με βάση ένα ασταθή μέλλοντα Βορρά και ένα ολοένα απομακρυσμένο παρελθόντα Νότο. Όπως και ο Μεβλούτ, μια βραδιά, θα γράψουμε με σπρέι στο τοίχο, τη δική μας αλήθεια, που ανακαλύψαμε όσο γυρίζαμε στα σοκάκια της δικής μας Κωνσταντινούπολης και θα χαμογελάσουμε ικανοποιημένοι στο φεγγάρι που μας κοιτά.
στίξη 