-στα λόγια η Άννα Κουρούκουνη
(συν)οπτικό πεδίο
Έχεις γεύση βανίλιας
σε ένα συνονθύλευμα
ουράνιας γαλήνης,
μοιάζεις με επίγεια
συνάντηση φωτός που
ριζώνει μέσα μου σε
μορφή αποχρώσεων και
ίσως δεν σου το έχω πει ακόμα,
αλλά το αγαπημένο μου χρώμα
είναι το ηλιοβασίλεμα.
βραδινή διαύγεια
πολλές φορές
αποδίδω στο άμοιρο φεγγάρι
τις εναλλαγές στη διάθεσή μου.
μονάχα όταν
απουσιάζει συνειδητοποιώ
πόσο σημαντικό είναι για εμένα.
Πώς κοιτώ τον ουρανό,
ψάχνοντάς το απεγνωσμένα
ο κόσμος στενεύει
ο κόσμος στενεύει
ο χρόνος αδειάζει
η μέρα σκοτεινιάζει
και τότε μου έρχεται αναλαμπή.
Αν υποφέρω τόσο για μία σελήνη,
γ ι α τ ί
να απορώ για αυτά
που προξενεί
η απουσία των ανθρώπων;
-φωτογραφία από Pinterest–
