-στα λόγια η Στέλλα Κ.
Σιωπηλή στέρηση.
Φωτεινές οθόνες, σκοτεινά συναισθήματα.
Ψυχές κομματιασμένες, αφημένες σε συρτάρια κομοδίνων, δίπλα σε προσευχητάρια.
Προσεύχονται να μην πονούν.
Σώματα σκόρπια, έρμαια ηδονών, πάνω σε κρεβάτια κακοπληρωτών της μιας βραδιάς.
Δίνονται και μπλέκονται.
Και εκεί κάπου ένας έρωτας ανεκπλήρωτος.
Ανολοκλήρωτος.
Σύντομος.
Που άναψε και ύστερα ξεθύμανε και σκόρπισε.
Και κάπου εκεί εσύ.
Πίσω από μια οθόνη, με συναίσθημα σκοτεινό, κομματιάζεις την ψυχή σου, σκορπάς το σώμα σου.
Εμμένοντας σε εκείνον τον έρωτα.
Ανέλπιδα.
Σιωπηλά.
Στερητικά.
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 