-στα λόγια και τη φωτογραφία
η Ελένη Γεωργίου
Πικρό και μαύρο καλοκαίρι
Ποιον να βαρύνω εγώ με τα δικά μου;
Εδώ στην χερσόνησο ξεχνάω και γελώ – ευτυχώς
Εδώ ο χρόνος σταματά
Σαν φτάσεις εδώ, όλα τ’ άλλα παύουν να υπάρχουν
Μπαίνεις στα αλλεπάλληλα τούνελ
Τρέχεις στο φιδογυριστό δρόμο
Βράδυ
Αστέρια
Μουσική στη διαπασών
Μυρίζει χώμα, μυρίζει πράσινο
Το φεγγάρι καθρεφτίζεται στη θάλασσα
Και τη θάλασσα άλλοτε τη βλέπεις, άλλοτε σου κρύβεται
Όλα τ’ άλλα δεν υπήρξαν ποτέ
Μεταμόρφωση του χρόνου
Όλα τακτικά βαλμένα σε τούτη τη μικρή πόλη
Χορεύω και γελώ
Πίνω και καπνίζω
Ψήσιμο στην αυλή στα τέλη του Ιούλη
Ήρθε ο Γιουσούφ – ο γατοτύραννος – το γεύμα του απαιτώντας
Σκιά από ηφαίστειο
Μυρωδιά
Φοίνικες
Λουτρά
Κλειστά
Ποιος ξέρει, πότε θα ανοίξουν πάλι;
Κτίρια ερείπια κι εξωτικά, χάσκουν σαν στόματα ανοιχτά
Τόσο όμορφα, τόσο όμορφα!
Δρόμος
Το βράδυ τα αυτοκίνητα δεν περνούν
Αστυνομικό τμήμα
Παντοπωλείο και παραδίπλα σούπερ μάρκετ (μοντερνιές)
Ζαχαροπλαστείο
Η τούρτα θα έγραφε λάθος όνομα – ευτυχώς στο τέλος το διόρθωσαν
Μαστίχα – το πιο γλυκό μεθύσι
Γελώ και ξεχνώ
Και μπαίνει μια σκέψη ζαβολιάρα
Να βουτήξω με το ποδήλατο ορθοπεταλιά από την προβλήτα
Τολμάω;
70’s καλτίλα παντού διάχυτη
Εδώ σταμάτησε ο χρόνος
Ας πάμε μια βόλτα μέχρι την παραλία, να φάμε παγωτό κρέμα και φράουλα
Κρατώντας το χέρι της μάνας
Και όλο και φουντώνει η μυρωδιά
Το μπιτσόμπαρο κλειστό
Λόγω κόβιντ
Δε θα ξανανοίξει μάλλον
Το μπιτσόμπαρο της πρώτης νιότης
Να πέσω στη θάλασσα με το ποδήλατο απ’ την προβλήτα;
Κάποτε βουτούσαμε νύχτα από ‘κει, βγάζοντας κραυγές
Μαύρο πίσσα σκοτάδι πάνω μας και κάτω μας
Και εγώ φοβόμουν κι ας μην το ‘λεγα
Κι ακόμα φοβάμαι
Παραδίπλα έχουν χτίσει το ναυάγιο με τσιμέντο
Το έκαναν δικό τους
Για πάντα
Έτσι φαίνεται συμβαίνει με τα ναυάγια
Ψάχνω, ψάχνω τις λέξεις
Σκάβω στην υγρή άμμο, που είναι λειψή, σαν δανεική
Πενιχρά τα ευρήματα
Ταβερνάκι με φωτάκια
Βάζουν μουσική και χορεύουν και εμείς γελάμε
Κι όμως, μάλλον αυτοί δε φοβούνται
Και δεν τους νοιάζει τίποτα
Μπαλκόνι όνειρο
Ανατολή και δύση εκεί
Και πάρτυ και παιχνίδια
Και πάντα χορός
Πάντα γέλια
Ανάκλιντρο για να κοιμάμαι, ή να καμώνομαι ότι κοιμάμαι
Καρέκλες κίτρινες σε διάταξη
Σκιές γεωμετρίας
Αίσθηση αρμονίας
Καλάμια
Ψάρεμα
Εδώ οι ευλογημένοι άνθρωποι ψαρεύουν
Εδώ ο χρόνος δεν κυλά
Εδώ το ψωμί και το τυρί τα φέρνουνε στα σπίτια
Και έχουν γεύση αλλιώτικη
Ευλογημένος τόπος
Ευτυχώς εδώ ξέχασα
Μπύρες και μία υποψία τσιγάρου
Μαύρες πέτρες, φύκια, η θάλασσα συνήθως ανταριασμένη
Και πέρα απ’ την στροφή;
Ο Αϊ Νικόλας
Και πέρα από ‘κει;
Πέρα από ‘κει τίποτα
Βόλτα με τη βάρκα
Βούτα εδώ, τα νερά είναι όνειρο!
Δεν τόλμησα να το κάνω, αυτό δεν μου το συγχωρώ
Στο ηφαίστειο δεν πήγα ούτε τούτη τη φορά
Υπόσχεση για την επόμενη
Θα ξαναέρθω
Χαλίκια σέρνοντας με τα γυμνά μου πόδια
Αγκαλιάζοντας τους ίδιους ευλογημένους ανθρώπους
Γελώντας και ξεχνώντας το πικρό και μαύρο καλοκαίρι
Ξεχνώντας και γελώντας το πικρό και μαύρο καλοκαίρι.
στίξη 