–στα λόγια ο Κωνσταντίνος Καλλονιάτης
Έναν μικρό σκερτσόζο γελωτοποιό
τον κρύβουμε όλοι εντός μας.
Δεν είναι το παιδί όπως πολλοί
αρέσκονται να μνημονεύουν.
Αλλά ένα πλασματάκι αλάνθαστο θρασύ
που υπόκωφα κεντά
τη σκέψη και το όλο μας
που δίνει μια νότα μεταβλητή
στο άφθαρτο μασίφ υλικό μας.
Πονηρός μα και αδαής
άλλοτε μας ανυψώνει για νοερές υπέργειες πτήσεις
μακριά απ’ της ημέρας τη δυσνόητη βοή
και άλλοτε μας χώνει μέσα, βαθιά, υπόγεια
με όλο το βάρος του ριγμένο
στης καρδιάς το προσκεφάλι
απολαμβάνοντας ύπνο βαθύ.
–φωτογραφία από Tom Friedman–
στίξη 