-στα λόγια ο Βαγγέλης Λαμπρόπουλος
Σκέφτομαι καμιά φορά
μια πολιτεία που δεν υπάρχει·
σαν σουρουπώνει
γίνεται φύλλο χρυσό
σε κρύα ήρεμα νερά
κι ανατριχιάζει
στα κρύα ήσυχα νερά
του κύκνου·
σαν σουρουπώνει
όλα τα ονόματα στους δείκτες των οδών
τα παγκάκια στις πλατείες
μοιάζουνε είσοδοι
κι εγώ είμαι ο αρχηγός της συμμορίας
που ανάβει γρηγορότερα
τα νυχτερινά φώτα των δρόμων.
Είναι μια πολιτεία
στα σωθικά του παγωνιού
κι οι εραστές του Μουνκ
φιλιούνται πίσω απ’ το παράθυρο.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 