–στα λόγια η Αιμιλία Κάλτση
Ήμουν φως.
Ήταν κάτι ανάμεσα στο φως της δύσης και στο σκοτάδι που επέρχεται.
Μ’ αγκάλιασε και μ’ άφησε στο σκοτάδι.
Κι έγινε φως.
Κι εγώ, ως ένας άλλος Προμηθέας Δεσμώτης
αναμένω το σκοτάδι να μου κατατρώει το συκώτι –την πηγή της ζωής μου.
Όσο κι αν αναπλάθεται το σημείο, η πληγή δεν επουλώνεται.
*Η ιστορία δεν είχε happy end.
Κανένας Ηρακλής δεν βρέθηκε να μ’ απελευθερώσει.
Κι η ιστορία θα ξεχαστεί.
Εις τους αιώνας
των αιώνων
Αμήν.
Υ.Γ.: Εσύ, πότε;
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 