-στα λόγια ο SideliK_2 /
στη φωτογραφία o @godspeecs
Τα τείχη της πόλης σφυροκοπάν
δαιμόνια, λέρες που αθώα τάχα
κρέμονται στα περίπτερα.
Η εκδιδόμενη σκληρή αλήθεια.
Ο νους στέκει γερός μα ποτέ του
ακούραστος.
Φιλτράρει λόγια από φυλλάδες,
γιατρικά και κάθε λογής νουθεσία.
Κρύψε με αγάπη μου πριν σκοντάψω.
Η ντροπή τρέφει κατήφορους γι’ αυτό,
ας μη με δουν!
Σκέφτομαι πιότερο από ποτέ να πιω.
Ένα λεπτό, μισό… κοντεύω να το χάσω
βρίσκοντας το κει χάμω.
Ρίξαν το γενικό χωρίς να ενημερώσουν,
φυσάει βοριάς και δεν τους άκουσα.
στίξη 