-ένας νόστος από την Άννα Σταυρομήτρου
Για τις στιγμές εκείνες που μας βρίσκει το ξημέρωμα σε μια ταράτσα…
Για τα παιδικά μας όνειρα που τα μοιραζόμαστε χαμογελώντας και αναδύονται ενήλικα πια σε άλλους τόπους…
Για το αεράκι που τριγυρίζει στη γειτονιά και σου λέει (σε 1000 διαφορετικές γλώσσες…) να μεγαλώσεις -όπως τα όνειρά σου κι εσύ- και να μείνεις…
Για τα αποτυπώματα μιας εργάτισσας καρδιάς…
Για τα πάνω και τα κάτω στις ζωές μας…
Για τις μικρές ή μεγάλες ιστορίες μας…
Πάντα θα ξημερώνει σου λέω… το εμπιστεύομαι το φως!
Κρυφογελά η γαλήνη που ο φόβος δε βρήκε μέρος να φωλιάσει… κατεβαίνει στον 3ο όροφο κουρνιάζει στο κρεβάτι και αγκαλιάζει τα όνειρα.
στίξη 