-στα λόγια ο Γιώργος Σιλιβάκος
Έλα να σου δείξω τι είναι ποίηση
Έλα να σου δείξω πώς καίγονται
Τα αυτόφωτα κορίτσια
Κάτω απ’ τις πληγές του χρόνου
Έλα να σου δείξω πού σκόρπισαν
τα συντρίμμια τους
«Ποια μάζεψαν
Ποια άφησαν
Πώς συνέχισαν
Πώς εγκατέλειψαν»
Έλα να σου δείξω μέσα από τις
Χαμένες ψευδαισθήσεις τους
πώς έχτιζαν με τα κομμάτια αυτά
Το όνειρο της εκπλήρωσης
Πώς γύριζαν γύρω από την
Μαγική τους ολέθρια ύλη
«Έψαχναν
έλιωναν
Καραδοκούσαν»
Έλυναν τα μαλλιά τους
Έτρεχαν στο άπειρο
Να βρουν τους ξεχασμένους αγγέλους
Του έρωτα
Τους ξεχασμένους αυτούς αγγέλους
Που παγίδευσε
Που τιμώρησε ο Θεός
Στο αιώνιο μαστίγωμα
Στην αιώνια οδύνη
επειδή τόλμησαν να ερωτευτούν
επειδή η μισή ανθρώπινη πλευρά τους
Λύγισε μπροστά τους
«Αφέθηκε
Αρκέστηκε
Παραδόθηκε»
Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι
Κρατούν ταινίες στα χέρια
Σφραγίζουν τις χαραμάδες
Της κουζίνας
Κλείνουν τον αέρα
Ανοίγοντας το γκάζι
«Κλείνουν τα μάτια
Περιμένουν»
Τη νύχτα που κυλά
Σαν το ποτάμι
Να
αδειάσει
Ο ουρανός και από τα αστέρια
Να λείπει ο Θεός
Να μην τις δει
Την ώρα που
Γίνονται αυτόχειρες
Θέλουν να τρέξουν
Στην αγκαλιά των ξεχασμένων
Νυμφεύονται μυστικά
Αιώνια πίστες
Κρεμάμενες πάνω τους
Να κλείνουν τις πληγές
Που τους χάραξε
Η πίστη τους σ ‘ αυτές
Τι και αν μπήκαν στην κόλαση;
Αυτά τα κορίτσια έψαχναν την αλήθεια
–φωτογραφία από André Fromont–
στίξη 