-στα λόγια η Γεωργία Σαρρίδου
Μου πήρες μέχρι και τις νύχτες.
Τίποτα δεν άφησες δικό μου.
Άπληστος διαρρήκτης στιγμών και στεναγμών.
Τις νύχτες τις κράταγα για τη σιωπή.
Τις άφηνα άθικτες για παραμύθια.
Για λύτρωση του νου.
Όλα μου τ’ άρπαξες αδίστακτα.
Έμαθες τις σιωπές μου να φωνάζουν.
Καβάλησες τα άλογα και σώπασες τους νάνους.
Κι ο νους πως να παλέψει;
Με ποια ελπίδα να αγκαλιαστεί;
Περήφανος κάνεις τις βόλτες σου τις νύχτες πια.
Η λεηλασία σου αντάξια βαρβάρων.
Πυρπολητής από τους λίγους.
Τώρα τις νύχτες φλέγομαι.
Εγώ σου δίνω το φυτίλι.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 