Μαλβίνα

ποιήματα-απαντήσεις σε επικές ατάκες της Μαλβίνας

-στα λόγια η Γεωργία Δρακάκη

Ι.

Άντρας που δεν είναι τώρα
Ήταν κάποτε
Κι ας μας τσακίζει αυτό

Άντρας που θα’ ναι αύριο
Δεν είναι τώρα
Πικρές ελπίδες

Άντρας που φίλησα και σάλιωσα
Παντοτινά δικός μου

ΙΙ.

Πόσες φορές δεν ντράπηκα τη μάνα μου
Για έναν μαλάκα
Εξαιτίας της όμως τον είχα ερωτευτεί
Αν δεν ήταν εκείνη κι ο τρόπος της μαζί μου
Θα είχα να κάνω με πολύ καλά παιδιά
Θα τα βαριόμουν
Κι ύστερα τον εαυτό μου θα ντρεπόμουν

ΙΙΙ.
Πάντα στα μπαρ είμαι μόνη
Ανάμεσα σε χιλιάδες αναπνοές ξένων
Εκτός κι αν είμαι μαζί σου και με φιλάς παράφορα
Τότε λιγοστεύουν οι αναπνοές
Οι δικές μας είναι κομμένες
Δυο αναπνοές λιγότερες
Θα πει ένα λιγότερο κατάμεστο μπαρ
Κι είναι ένα εκεί στην Πατησίων
Που δικαιωματικά πρέπει να γράφει τ’ όνομά μου
Εμένα που τόσες φορές κόντεψα να πεθάνω εκεί μέσα
Από ευτυχία

ΙV.
Μια χαρά τον χωράει η ζωή τον άνθρωπο που δεν δίνει
Εκείνος δεν θα συγχωρέσει απλώς ποτέ τον εαυτό του
Όταν σε ανύποπτο χρόνο καταλάβει πόσο φτωχός είναι
Που τα κράτησε όλα για τον ίδιο
Έδωσα ένα μαντήλι μεταξένιο σε κορίτσι της Ανατολής μια νύχτα
Κι από τότε, ο λαιμός μου γέμισε μ’ αστέρια-μελανιές

V.
Έχω χάσει την αξιοπρέπειά μου στον έρωτα
Είμαι τόσο θλιβερά μορφωμένη
Που λάτρεψα το πάτωμα με τα μαλλιά μου
Τα δάκρυά μου κατήργησαν το άζαξ κι όλα αυτά τα χημικά
Έχω τόσο γαμάτο χαρακτήρα που τον τσαλάκωσα τόσες νύχτες
Κι εύχομαι να τον τσαλακώσω κι άλλες ακόμα
Ο τελευταίος άντρας μου με κατηγόρησε πως μου αρέσουν οι μανούρες
Ναι, μωράκι μου, πολύ
Κάνουν και ρίμα με τις καψούρες
Ζήσε εσύ όπως ξέρεις
Κι άσε με εμένα είτε να πετάω είτε να σέρνομαι
Βαριέμαι αφόρητα τους περιπάτους