-στα λόγια ο Γιώργος Σιλιβάκος
Μπαίνω στο Όνειρο Σεμπάστιαν
Κινούμαι στις σκοτεινές ζώνες
Της στρατευμένης ποίησης
Κοιτάζω μέσα στο χάσμα τη ρωγμή
Της επανάστασης
Αλλάζω το αίμα μου
Γίνεται «Μαύρο»
Χτυπώ με δύναμη αυτούς
Που θέλουν συνδιαλλαγές για δική τους χρήση
Φορώντας τη Μάσκα της Ευγένειας
Είμαι ο Μοντιλιάνι, ο Τρακλ, ο Ρεμπώ και ο Μπωντλαίρ
Φτιάχνω ρίμες
Και ζωγραφίζω αναρχικά
Κινούμαι μοναχικά όπως αυτοί
Ακολουθώντας τα ίχνη τους
Η Μεταμόρφωση του κακού
Με οδήγησε στο Γκρότεκ
Βλέπω τους κρεμασμένους στρατιώτες στα δέντρα
Τα κοράκια να πετούν γύρω τους
Τρώγοντας τα μάτια τους
Η φρίκη
Το όνειρο και στο άλλο άκρο
Η συσκότιση
Η αλήθεια και ο θρήνος
Της ανθρώπινης ύπαρξης
Καίγομαι εντός γίνομαι φλόγα και ριπή
Όταν σβήνω
Χάνομαι
Αφήνοντας πίσω μου
Κυανές αποχρώσεις
Στη σιωπή της Νύχτας.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 