-στα λόγια η Δήμητρα Καλλιγέρη
Εκείνη την Κυριακή,
τα μάτια μου βάρυναν,
η νύχτα δε με χώραγε.
Είδα έναν άστεγο να τρέμει
μπροστά απ’ τον οίκο της Gucci,
κουλουριασμένο στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου
η βιτρίνα να του γελάει
με δόντια χρυσά
Είδα έναν νέο να τον σκοτώνουν
οι ίδιες του οι προσδοκίες,
τα όνειρα που φύτεψε
έγιναν κόκκινη θηλιά στο λαιμό του
Και εκεί, πάνω απ’ την πόλη,
ένα φεγγάρι παράκαιρο,
μες στο μεγάλο μεσημέρι,
να κοιτάζει βουβό
την αστική ερημιά—
ένα μάτι κουρασμένου θεού
που σιχάθηκε να μας κοιτάζει
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 