Στον ακάλυπτο

Η ώρα είναι 1:56 κι εγώ φοράω λευκά εσώρουχα κάθομαι οκλαδόν στο πάτωμα και απλώς γράφω ποιήματα. Μηχανάκια περνούν απλώς απ' έξω. -στα λόγια η Γαρουφαλιά Στέτου

Ο εαυτός μου και η ποίηση

Να τρίζω τα δόντια στην προσπάθεια να απαρνηθώ τις προσδοκίες που μου φόρεσαν, για να μοιάζω κολακευτική μαριονέτα σε άγουστους και άγευστους κουκλοπαίχτες. -στα λόγια η Κ.Π.

Ως Εάν Εκείνος

πίσω τρίζει, τρίζει, τρίζει, μας έχει σπάσει τα ωά, στο πορτ μπαγκάζ έχει στηθεί ο Πύργος της Πελοποννήσου -στα λόγια η Γεωργία Καλαφάτη (aka Sugahspank!)

Χωρίς Χέρια, Χωρίς Μνήμη

Κάτι μικρό—έστω ένα δίστιχο—πριν κοιμηθούμε να σβουράει μέσα μας. Γράψε, και βάλε λέξεις όπως εσώτερος, άχθος, λυκαυγές, ίμερος, ερέβος. Γράψε χωρίς χέρια. Γράψε μόνο με μνήμη -στα λόγια η Δήμητρα Καλλιγέρη

Χωρίς τίτλο και προσδοκίες

Είδα έναν νέο να τον σκοτώνουν οι ίδιες του οι προσδοκίες, τα όνειρα που φύτεψε έγιναν κόκκινη θηλιά στο λαιμό του -στα λόγια η Δήμητρα Καλλιγέρη

Όλα όσα έγιναν

Μου έμαθαν το σώμα σαν λάθος. Το δέρμα μου είχε ορθογραφικά. Κάτω απ’ τα στήθη, ένα ναι. Στον λαιμό, ένα όχι. -στα λόγια η Σπυριδούλα Μίχου