Συννεφόκαμα σήμερα, άπνοια και μια σχετική απογευματινή ησυχία. Ακούγεται κυρίως μια συστάδα γλάρων –λες και γελούν μαζί μου– και η εξ αποστάσεως συνομιλία δύο γυναικών από τα μπαλκόνια τους, οι οποίες παράλληλα ποτίζουν τις γλάστρες τους. -στα λόγια ο Γιάννης Πολυβώτης
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι εφόσον υποθέτουμε σωστά για το περιβάλλον στο οποίο υπάρχει και δρα ο αναγνώστης, ο τελευταίος μάλλον θα ήταν πιο χρήσιμο να ιδωθεί ως ένα είδος ιδιότυπου υποτελούς σε ένα είδος ιδιότυπης σταυροφορίας του νοήματος. -στα λόγια ο Μιχάλης Κατσιγιάννης
Αυτός, όμως, δεν θέλει να γίνει αχινός. Θέλει να γίνει ένα ποτήρι πάνω στο τραπέζι. Αυτό το ποτήρι που τώρα δεν φεύγει από τα χέρια του τέρατος και που μια το κρατάει και μια το βάζει στο στόμα του. Όχι, όχι, σίγουρα όχι αχινός. -στα λόγια ο Γιάννης Χατζόπουλος
Μόνο στη μοναδική Σα να είναι η μοναδική Σε ολόκληρο τον κόσμο -στα λόγια ο Γιώργος Σιλιβάκος
ό,τι πιότερο είχε σημασία έγινε γράμματα σε τάβλες κουκέτας –στα λόγια η Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου
Προφτάσαμε να νιώσουμε τη φωτιά μα όχι αρκετά για να καούμε αληθινά -στα λόγια η Jessica Hyde
Ο Παύλος Θωμόπουλος, έφυγε το περασμένο καλοκαίρι, μα αν κάτι κατάφερε να σκορπίσει εκεί έξω, έχει κάτι από παραμύθι. -ένα αφιέρωμα για τον Γελωτοποιό από την Νικολέτα Κριαρά – Λάμπρου
Σιωπές και τσιγάρα και ακόρεστα φιλιά σε μέτρο ακαθόριστο. Κρυμμένος στη ψυχή και φανερός στο λίκνο μου. Ν’ αποστραγγίζεις αφανέρωτα τις ουτοπίες του μυαλού μα να υπάρχεις. -στα λόγια η Γεωργία Σαρρίδου
Είναι που είμαι μεθυσμένη; Η άδεια σελίδα έχει γεμίσει γράμματα μα είναι άδεια. -στα λόγια η Γεωργία Σαρρίδου
Τις νύχτες τις κράταγα για τη σιωπή. Τις άφηνα άθικτες για παραμύθια. -στα λόγια η Γεωργία Σαρρίδου
στίξη 