Σκέψεις και ιδέες για την περίοδο της καραντίνας (ΙΙΙ) | Ευρωπαίος

Καλωσορίσατε σε ένα ακόμα ημερολόγιο σκέψεων, όπως μου αρέσει να το αποκαλώ. Το σημερινό θέμα αφορά την προσφορά στον συνάνθρωπο (και) στην περίοδο της καραντίνας. Ο αλτρουισμός είναι κάτι που λείπει πάρα πολύ από τις κοινωνίες μας. Το να κάνεις κάτι με γνώμονα τον άλλον και όχι με απώτερο σκοπό το κέρδος. Ειδικά σε μια περίοδο κρίσης, όπως αυτή, με τόσους πολλούς ανθρώπους σε δύσκολη θέση, ακόμα και η πιο απλή κίνηση μετράει. Εργάζομαι ως ψυχολόγος, και το διάστημα αυτό επέλεξα να προσφέρω κομμάτι των συνεδριών μου δωρεάν. Κοιτώντας την ανάγκη που υπάρχει γύρω μου, σε συνδυασμό με την οικονομική στενότητα του κόσμου, καθώς πολλοί δεν εργάζονται, νομίζω ότι ήταν το λιγότερο που θα μπορούσα να προσφέρω από την πλευρά μου. Συνομιλώντας με διάφορα άτομα (άτομα που με προσέγγισαν μέσω ενός post που είχα κάνει, με το οποίο γνωστοποιούσα την κίνησή μου για τις δωρεάν συνεδρίες) κατάλαβα ορισμένα πράγματα.

 

Αρχικά, συνειδητοποίησα το πόσο σημαντικό είναι για τους ανθρώπους να έχουν κάποιον να μοιραστούν τα θέματα που τους απασχολούν. Κατάλαβα, επίσης, ότι οι άνθρωποι (τουλάχιστον αυτοί με τους οποίους μίλησα εγώ) έχουν πάνω κάτω τα ίδια θέματα που τους απασχολούν: «αισθάνομαι μόνος/η μου», «η κοπέλα ή το αγόρι με το οποίο έβγαινα μένει μακρυά και δεν μπορώ να τον/ην δω», «τι θα γίνει με την δουλειά μου/πρακτική μου;», «πώς θα τα βγάλω πέρα οικονομικά;»
Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που συζήτησα με τα άτομα που συνομίλησα. Αυτό που συνειδητοποιώ μιλώντας με ανθρώπους γύρω μου είναι ότι, όλοι πάνω κάτω τις ίδιες ανάγκες έχουμε και προσπαθούμε να καλύψουμε. Ας προσπαθήσουμε όλοι να γίνουμε λίγο πιο αλτρουιστές και να σταθούμε με όποιο μέσο έχουμε λίγο πιο κοντά στον συνάνθρωπό μας. Τώρα που το έχουμε όλοι ανάγκη.

Δεν είναι παράλογο το να ονειρευόμαστε μια κοινωνία όπου το κέρδος δεν θα είναι το παν. Όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε και να ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση, όπως τόσες και τόσες στο παρελθόν. Μαζί όμως, όχι ο καθένας σα μονάδα. Σε κοινωνίες όπου η έννοια του ατομικισμού είναι ψηλά, τα επίπεδα της μοναξίας είναι επίσης υψηλά. Και η μοναξία σκοτώνει όπως το τσιγάρο (όπως φαίνεται σε έρευνες). Κοιτάξτε γύρω σας. Όλοι ίδιοι είμαστε. (Το) Εμείς είναι η λύση και σε αυτό το πρόβλημα. Η λύση είναι πάντα ο άνθρωπος. Γι’ αυτό φροντίστε τον. Να είστε όλοι καλά.