-στα λόγια ο Κάποιος. Κάπου. Κάποτε.
…
Αναρωτιέμαι συχνά.
Αν όντως υπάρχω σαν ανεξάρτητη, αυτούσια οντότητα.
Έξω από τη σκιά που ζωγραφίζουν οι φυλλωσιές στα περιβόλια άλλων.
Με σκέφτομαι συχνά να στέκομαι στο ξέφωτο μόνος.
Να μιλάω με τον ήλιο.
Να σηκώνω τα χέρια και να φωνάζω.
«Εδώ είμαι. Κάψε με.»
«Μην με φωτίζεις. Κάψε με. Δεν θέλω να ζω υπό τη σκιά κανενός φύλλου ή καμιάς φυλλωσιάς ή δέντρου, και ούτε θέλω να προβάλλω καμία σκιά σε κανενός τον χώρο. Θέλω απλά να σταθούμε στα ίσα, και όπως φωτίζεις ό,τι βλέπεις, και όλοι σε ευλογούν και ευγνωμονούν για αυτό – εν αγνοία της πραγματικής ισχύος σου- θέλω να απελευθερώσεις κάθε τζάουλ της ενέργειας σου και να με κάνεις στάχτη επιτόπου.
Ξέρεις, έχω ανθρώπους στη ζωή μου που θεωρούν ότι κουβαλάω έναν πυρσό και δειλά δειλά καμιά φορά δανείζομαι λίγο φως, μια μικρή φλόγα -από όπου καταφέρω να τη βρω- και προσπαθώ να φωτίσω όποια σκοτεινή γωνιά δεν φτάνεις και με τρομάζει. Ή μας τρομάζει όλους τέλος πάντων.
Αν είχα την δύναμη σου ώστε να φωτίσω όλον μου τον ορίζοντα, και πάλι δεν θα κατάφερνα να φωτίσω ότι έχω μέσα μου. Για αυτό, σε παρακαλώ, κάψε με. Εξαΰλωσε με, γιατί έχω βαρεθεί αυτό το δίπολο. Κάνε με στάχτη. Να μην έχω βάρος, να μην έχω υπόσταση, γιατί δεν θα μπορώ να σταθώ για πάντα. Άφησε με στους αιθέρες και άσε με να με πάει όπου θέλει ο φίλος σου ο άνεμος. Ίσως τότε καταφέρω να κατανοήσω αυτό που αποκαλούν αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.»
Δεν είναι τυχαίο. Πάντα αυτή η σκηνή στο μυαλό μου τελειώνει με συννεφιά και καταιγίδες. Αναζητώντας την ελαφρότητα, παρόλα αυτά επιβαρυνόμενος περαιτέρω από το βάρος της κάθε ψιχάλας. Κι ο πυρσός μου βρεγμένος θα αργήσει να ανάψει πάλι. Μέχρι να συνηθίσω την αντανάκλαση μου σε κάθε λιμνούλα στον δρόμο. Μέχρι να βρω μια σπίθα για τον πυρσό μου ώστε να μου φωτίσει τον δρόμο στο σκοτάδι, ύστερα, αφού θα έχει κοπάσει αυτό το μένος προς το θράσος και την αυθάδεια μου. Μέχρι να βγει ο ήλιος και να τα στεγνώσει όλα. Να με κάνει να κοντοσταθώ σε κάποια σκιά και πάλι, πριν αποπειραθώ να μαζέψω όσο θάρρος έχω μέσα μου και τον ξανακοιτάξω στα μάτια φωνάζοντας.
…
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 