-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
«Χθες, ενταφιάσαμε τα σύμβολα
το τρίγωνο, την αγελάδα και το μαΐστρο
Ας αναπαυθούν εν ταραχή
πρόσταξε ο ανερυθρίαστος θαυματουργός»
-Ώρα δεύτερη-
Βρισκόμαστε μπροστά στην τέλεση ενός μυστηρίου, στην ιερή κηδεία μιας εποχής και στην ταυτόχρονη έλευση μιας άλλης. Το ποιητικό αφήγημα του Παναγιώτη Λογγινίδη «Αφήγηση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος, καταπιάνεται με το πέρασμα από μια εποχή σε μια άλλη, από μια αθωότητα, μια άγνοια σε κάτι πιο σκοτεινό και ρεαλιστικό. Παρόλο που το θέμα αυτό καθεαυτό θα μπορούσε πολύ εύκολα να καταλήξει βαρετό ή τετριμμένο, ο συγγραφέας καταφέρνει να το αποδώσει με τρόπο ατμοσφαιρικό και ενδιαφέροντα. Μέσα από το συμβολισμό του, τις αντιστροφές και τις επαναλήψεις που χρησιμοποιεί, μιλά για αναμνήσεις που εξιδανικεύονται, αλλά όχι απαραίτητα με τρόπο θετικό, οι αναμνήσεις αυτές είναι περισσότερο αγάλματα, κατάλοιπα ενός παρελθόντος που υπάρχει εκεί σαν ισχυρή και ιδανική ανάμνηση, σαν μνήματα. Παράλληλα με την ιδεατή αποτύπωση αυτού που φεύγει, ο ποιητής κάνει μια απόπειρα να περιγράψει και εκείνο που έρχεται, την νέα κατάσταση, τις προσδοκίες και τις εντυπώσεις που έχει.
Η «Αφήγηση» είναι ένα ενιαίο ποιητικό κείμενο χωρισμένο θεματικά σε μέρη έμμετρα και ελεύθερα εναλλάξ. Ο συμβολισμός του παραμένει σε όλα τα μέρη, δεν είναι όμως ένας συμβολισμός στείρος και ψυχρός, αντίθετα είναι πολύ εύστοχος και δημιουργεί εικόνες που αποτυπώνουν αυτό που θέλει να δηλώσει. Το κείμενο είναι μικρό, μεστό και ευκολοδιάβαστο γιατί λέει αυτό που θέλει και σταματά, δεν φλυαρεί. Τέλος, παίζει με εκφράσεις και λέξεις που τσιγκλάνε και υποδηλώνουν μια στάση κριτική, τόσο κοινωνική όσο και ψυχολογική.
Η γλώσσα του συγγραφέα βρίσκεται ανάμεσα στο μεγαλειώδες, το επικό και στο ταπεινό, το απλό. Μερικές εκφράσεις και συνδέσεις που κάνει μπορεί να είναι δυσνόητες και στην αρχή να μοιάζουν παράταιρες, αλλά παραδόξως αυτό δεν κουράζει, ίσα ίσα λειτουργεί σαν πρόκληση.
Στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά, το εξώφυλλο του βιβλίου, αν και δεν είναι της αισθητικής μου αφού μου θυμίζει λίγο βιβλίο αυτοβελτίωσης, πετυχαίνει να αποτυπώσει την ατμόσφαιρα του λόγου και να το συνοδεύσει πολύ καλά. Η γραμματοσειρά του είναι καλή, ωστόσο το στήσιμο των κειμένων στο εσωτερικό δεν είναι τόσο, αφού σπάει τα αποσπάσματα μπρος πίσω και αυτό ξενίζει λίγο στο μάτι και δεν είναι απαραίτητο. Ίσως ήταν καλύτερα κάθε κείμενο να ξεκινάει σε ξεχωριστή σελίδα. Από την άλλη, τα σκίτσα που κοσμούν το εξώφυλλο (φιλοτεχνημένα από τον Γιάννη Νικολόπουλο) χρησιμοποιούνται και στο εσωτερικό του για να ξεχωρίσουν τα ποιήματα, πράγμα που σαν αποτέλεσμα βγαίνει ωραίο και ξεκουράζει τον αναγνώστη.
Το bottom line: Η «Αφήγηση» μου άφησε γενικά πολύ καλή εντύπωση. Παρά τον συμβολικό, και ενίοτε δυσνόητο, λόγο του, καταφέρνει να σε εντάξει μέσα σε αυτό που θέλει να πει με επιτυχία, σε κάνει να θες να το αποσυμβολίσεις. Ο συμβολισμός του δεν είναι καθόλου ξύλινος και άγαρμπος ενώ η ατμόσφαιρα που χτίζει είναι ταυτόχρονα ζεστή και μυστηριακά σκοτεινή.
στίξη 