-στα λόγια η Ελένη Γεωργίου
Γυμνά πόδια στο ξύλινο πάτωμα.
Πάνω κάτω, πάνω κάτω το δωμάτιο.
Πότε βρέθηκε άμμος ανάμεσα στα δάχτυλά μου;
Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Νομίζω από τα χείλη μου άλλη λέξη δεν έχεις ακούσει πιο συχνά,
Θα στο πω και τώρα: Γιατί;
Ίσως να συναγωνίζεται ακόμα και το σ’ αγαπώ.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Γαμώτο, κάπως σαν ψέμα ακούγεται-αλλά δεν είναι,
Κι όμως δεν είναι! Να το ξέρεις.
Οι τοίχοι γύρω καίνε.
Πάντα καίνε τέτοια εποχή του χρόνου τα σπίτια από μέσα.
Να το ξέρεις όμως, κάποια «μέσα» καίνε όλο το χρόνο.
Προσπαθώ πολύ, κοίτα με.
Ίσως σε κάνω περήφανο μια μέρα.
Προσπαθώ με ό,τι δεκανίκι κατάφερα να δανειστώ
και
Ίσως να αντέχω κι άλλο.
Δεν ξέρεις…
Πάντα βρίσκουν τρόπους να εκπλήσσουν τον κόσμο
Οι έκπτωτοι, οι χωλοί και οι τρελοί.
Ίσως τα καταφέρω κι εγώ.
Ίσως.
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 