-στα λόγια η Σύλβια Τ.
Η πίεση χτύπησε αδένα,
καμιά σκέψη καμιά γέννα,
μες την χώρα όλα ξένα.
.
Τα παιδιά κατεστραμμένα,
είναι πλέον κουρασμένα.
Τα όνειρα τους κλεμμένα,
μοιάζουν όλα τόσο μπερδεμένα.
.
Στην Παιδεία μπήκαν φρένα.
Τα σχολεία άλλα ανοιχτά κι άλλα κλειστά,
επικρατεί μια τρέλα γενικά.
.
Οι μαθητές προσπαθούν να μάθουν αυτά
που το υπουργείο ζητά επιτακτικά.
Μα η ύλη δεν βγαίνει από τα διαδικτυακά.
.
Τα κανάλια λένε ψέματα πολλά,
οι δημοσιογράφοι κομματοποιούνται συχνά.
Δεν υπάρχει μια είδηση αντικειμενική,
να μάθεις επιτέλους κι εσύ,
τι γίνεται με την δική σου την ζωή.
.
Όταν πας να μιλήσεις απλά,
τα λόγια σου κόβονται στα ξαφνικά.
Δεν μπορείς να εκφραστείς
να μιλήσεις, να τα πεις,
σαν μουγκός αφηγητής
κοιτάζεις γύρω και απορείς.
.
Πού θα πάει η κατάσταση αυτή;
Πότε θα πάρουμε πίσω τη ζωή;
Πότε και ποιος το τέρμα θα πει;
Γι’ άλλη μια φορά,
πάλι κανείς δεν θα αντισταθεί;
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 