-ταινία και λόγια από τη Νεφέλη Γκογκώτση
Μικρό τραγούδι άνοιξης, η πλάση εδώ πέρα.
Μικρά και καλοτάξιδα αποδημητικά πουλιά,
Κυκλώνουν γύρω- γύρω το πρόσωπό σου, νιότη.
Ο ήλιος σε χαιρέτησε, η θάλασσα, το χώμα,
Η πεταλούδα στάθηκε για μια στιγμή ακόμα.
Έχεις δει στάχυα να αναβλύζουν μέλι;
Καρπούς να σκάνε ολόγιομοι, με το βλαστάρι μέσα;
Την δάμαλι να τρέχει, μ’ένα παιδί στα σπλάχνα;
Αυτά κάνουν τα ξόρκια σου πάνω απ’ τα λαγκάδια.
Ο άνεμος παίρνει την γύρη σου, την σκορπά και την τυλίγει
Με κορδέλες χάλκινες, άλικες και κάτασπρες
Κορδέλες που ξηλώνει απ’ το δικό του ρούχο.
Τρέχουν οι αϋλούδες πρόσχαρες, κουρέλια από ασήμι.
Μαινάδες θυρσολόγχες.
Μα αν τις δεις από κοντά , είν’ κορίτσια.
Φυλλορροούν τα γέλια τους όπως και τ’άστρα,
δεν αργούν να ξαναφανούν.
Και τα δόντια τους αστράφτουν όπως τα φεγγάρια.
Το καλοκαίρι. Η φύση. Οι φίλες. Ο χρόνος επιβραδύνεται. Η ανθρώπινη υπόσταση εξιδανικεύεται.
Σε αυτό το σύμπαν, μακριά από το ανδρικό βλέμμα, οι γυναίκες απολαμβάνουν, ειδυλλιακά, την φύση και την συντροφιά η μία της άλλης, σε ένα αιώνιο καλοκαίρι. Είναι δυνατές και όμορφες. Είναι νέες. Είναι φίλες.
Είναι φίλες μου και τις ευχαριστώ.
Όπως το λέει ο Ελύτης:
Τα κορίτσια, η πόα της ουτοπίας
Τα κορίτσια, οι παραπλανημένες Πλειάδες.
Τα κορίτσια, τα αγγεία των Μυστηρίων.
Τα γεμάτα ως πάνω και τ’απύθμενα.
Συμμετέχουν: Ναυσικά Γκογκώτση, Έλσα Βερντόβα, Ελευθερία Βερντόβα, Άννα Βερντόβα.
Παραγωγή: Νεφέλη Γκογκώτση
Κείμενο: «Τα Κορίτσια», Νεφέλη Γκογκώτση
Πρωτότυπη Μουσική: Στέλιος Σμυρνάκης aka ο αγαπημένος @viance.mp3
στίξη 