-στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Τα κομμάτια ταιριάζω
Και στο βάθος δειλιάζω
Κάπου κάπου τρομάζω
Που στη θλίψη φωλιάζω
Η ύπαρξη μου σε δίνη
Και πολύ μου τη δίνει
Ζάλη και σκοτοδίνη
Χάος και αδρεναλίνη
Κάθε νύχτα και μέρα
Θέλω λίγο αέρα
Με απειλή και φοβερά
Κάνε λίγο πιο πέρα
Άλλο πια δεν σου κρύβω
Μου έχει μείνει το λίγο
Πού να πάω, δεν θα φύγω
Τα παρόντα μου πνίγω
Ψάχνω κέντρο στο βάθος
Κι όλο χάνω με πάθος
Ορκισμένος στο λάθος
Με πονάει η γνάθος
Πάλι σου ‘πα εντάξει
Τίποτα δεν θα αλλάξει
Κάτι να σε τινάξει
Όχι πια άλλη τάξη
Τα έπιπλα μου πετάω
Και το σπίτι σκορπάω
Περπατώ δεν πετάω
Μη μου λες Σ’ αγαπάω
Πώς κουράστηκα τόσο
Στης αγάπης τη νόσο
Με ξοδεύω όσο όσο
Ώσπου να σε σκοτώσω
Πάλι η σκέψη μου στάζει
Πίκρα, πόνο, μαράζι
Η βροχή, το χαλάζι
Ξέρω δεν σου ταιριάζει
Το σκυλί σου γαβγίζει
Κι η βεράντα μυρίζει
Η κουζίνα καπνίζει
Κι η σιωπή σου τσακίζει
Πάω να φύγω, δε μένω
Με είχες χρόνια δεμένο
Άλλο δεν περιμένω
Δες με πάλι σαν ξένο
Το όνειρο δεν κοιμίζω
Τα κλειδιά σου χαρίζω
Τον ιδρώτα σκουπίζω
Ως εδώ πάω να ζήσω
–collage: Danai Tsouloufa, 2012–
στίξη 