-στα λόγια η Ελένη Γεωργίου
Καλώς τον
Ήρθες και απόψε
Με ζήλο να μ’ αγκαλιάσεις
Δεν στο ζήτησα όμως
Δεν το ζητάω πάντα
Δεν μπήγω, βλέπεις, κάθε μέρα το ξύλο στην πλάτη – κάποιες φορές γίνεται αυτόκλητα
Και το στρώμα βουλιάζει
Ποτισμένο απ’ τον ιδρώτα
Δεν αναπνέω τα βράδια
Δακρύζω βουβά, ενώ το ταβάνι χορεύει
Τόση είναι η αγάπη σου, που πνίγομαι και ουρλιάζω!
Μόνη μου υπέγραψα αυτό το συμβόλαιο
Ήρθες και απόψε από μόνος σου, να πιούμε αναμνήσεις
Λες και έχουμε απόθεμα στην κάβα
Θέλω να φύγεις
Να φτύσω σκοτάδι, να γδάρω το δέρμα, να βγει καινούριο
Δεν πρόλαβε να φτιάξει ο ιστός
Ξύνω πάλι
Τι με κοιτάς με τα πελώρια μάτια;
Τι θες;
Γιατί κλαις;
Δε σε λυπάμαι – αλίμονο αν σε λυπηθώ
Θέλω να φύγεις
Να φύγεις
Τι με κοιτάς με το στόμα να χάσκει;
Θέλω να φύγεις, να φύγω, να φύγεις, να φύγω, να φύγω!
Να φύγω.
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 