-στα λόγια η Κατερίνα Κολλιού
Θυμάμαι να κλείνω τα μάτια μου
και να μυρίζω το άρωμά σου.
Θαρρώ ήταν λίγο από σένα
και πολύ από τη λαχτάρα μου
να σε ξαναδώ.
Θυμάμαι ακόμα, έντονα, μια νότα
γιασεμί και νυχτολούλουδο
να υφαίνει τα όνειρά μου,
σαν να ξεχείλισε το άρωμά σου
στα σεντόνια μου
και να χρωμάτισε το μαξιλάρι μου
από έρωτα κι επιθυμία.
Ξύπνησα, θαρρώ,
ζητώντας το μπουκαλάκι
που θα με έφερνε κοντά σε σένα,
όμως μέρες περάσανε κι άλλες πολλές από τότε
και τ’ άρωμα αυτό δεν βρήκε ακόμα
τον άνθρωπό μου.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 