-στα λόγια η Ελένη Ασήμογλου
Τις κουρασμένες μελισσούλες
όταν θέλουν να τις ταΐσουν
και τους προσφέρουν μέλι στο πιατάκι,
βάζουν γύρω γύρω και ξυλάκια
για να πατούν επάνω,
σανίδες σωτηρίας
μην πέσουν στο μέλι και κολλήσουν.
Γιατί το μέλι είναι εθιστικό
τρως, κι από την γλύκα ξεχνάς να αναπνεύσεις
ξεχνάς να παραμείνεις ασφαλής
και γίνεσαι άπληστος,
η ζάχαρη αυτό κάνει.
Είναι επικίνδυνο το μέλι.
Σε προσκαλεί να βουλιάξεις μέσα του
στη χρυσή, παχιά του αγκαλιά
κι είναι γλυκιά παγίδα
πρόσεχε
γιατί μπορεί να πνιγείς.
Έχεις πνιγεί ποτέ με μέλι;
Μένει στο λαιμό σου και κολλάει
κι ενώ οποιοδήποτε άλλο τρόφιμο θα το έδιωχνες με βήχα,
ο παχύρευστος διάβολος αγκιστρώνεται εκεί
και δε σ’ αφήνει να αναπνεύσεις
γελάει, καθώς παλεύεις να φέρεις οξυγόνο στα πνευμόνια σου
μα αυτό ζητάει διόδια.
Σαν μελισσούλα ξέρω.
Έχω ξαναπνιγεί.
Κι εσύ λες να μην φοβάμαι
με προσκαλείς να πάρω μέσα μου όσο θέλω
κι αν θέλω κι άλλο να ξανάρθω
για το γλυκό κι ωραίο μέλι σου.
Τους φοβάμαι τους στήμονές σου.
Τους πασπαλίζεις με γύρη τακτικά
κι εγώ η ανόητη
ζουζουνίζω γύρω τους μυρίζοντας.
Με παίρνει να προσγειωθώ εδώ;
Τούτο προσπαθώ να καταλάβω
ή αν είσαι κατά βάθος
λουλούδι σαρκοφάγο.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 