-στα λόγια ο moha le fou
Τα χαμόγελα σβήσαν
κι έσφιξαν τα δάχτυλα στις παλάμες μας.
Γίναν γροθιές
που μέσα τους βαστούν το δίκιο.
Το δίκιο το δικό μου και το δικό σου.
Τρίζουν τα δόντια μας,
τρίζουν από οργή.
Για τις ψυχές που πέταξαν,
για τις ψυχές που έμειναν,
για τις ψυχές όλων αυτών που αγωνίζονται για ένα αύριο που δε θα ‘ρθει ποτέ.
Γιατί,
«κι ας μη νικήσουμε ποτέ , θα πολεμάμε πάντα.»
Βαδίζουμε στα χνάρια των δολοφονημένων.
Στο δρόμο της πυράς.
Κι η φωτιά είμαστε εμείς!
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 