-στα λόγια η Σοφία Ανδρέου
Κάποτε οι μέρες που αγάπησα
περνούν μπροστά στα μάτια μου
πια χωρίς ύλη και την πολυτέλεια
του επεμβαίνειν
ξεθωριασμένες χωρίς αρώματα
φωνές αλλοιωμένες πρόσωπα
κυβιστικών πινάκων
κλωνάρια έξω απ’ το χώμα τους
κρατιούνται και ζουν
για όσο μπορώ να θυμάμαι.
–polaroid: Andrei Tarkovsky–
στίξη 