ταξίδι από το μεσημέρι ως το σούρουπο

---

-στα λόγια και την πλέιλιστ ο Νίκος Σταϊκούλης

η πρώτη μυρωδιά της θάλασσας μετά από σχεδόν ένα χρόνο /
μεσημέρι στην παραλιακή, κατεύθυνση προς Σούνιο / αμέτρητοι κόλποι αμέτρητος ήλιος άσφαλτος που καίει και αμάξι που καίει και πιο πολύ ακούγεται ο αέρας παρά η μουσική /
ο δρόμος που ανακαλύψαμε στην Πάρνηθα κι ο δρόμος που ανακαλύψαμε ανάμεσά μας / μπαίνει ο ήλιος από την οροφή και μας τυφλώνει, αποφασίζεις να τον εκδικηθείς ανεμίζοντας έξω τα μαλλιά σου / το πετομπούκαλο και «το 1 στο 2 το 2 στο 3 το 3 στο 1» / η θίο ψάχνει με μανία κομμάτι από Dead South / «πού πάμε; ξέρω γω ας πάμε ως το σούρουπο» /
η ακοή μου συντονίζεται στη φωνή σου / έξαλλοι τραγουδάμε πάνω απ’ τη μουσική /
πίσω εμείς μπροστά ο δρόμος μπροστά ο δρόμος πάντα αυτός μπροστά /
λίγα τα αυτοκίνητα τώρα ο ήλιος βουτάει μπροστά στα μάτια μας και σκάμε για 3 μόνο λεπτά να ακούσουμε