πήγαν και χώρεσαν οι νύχτες μας κι όλα τα χρόνια που περάσαμε μαζί σε τρία λεπτά τραγούδι / κι η ζωή μας θα κυλούσε ομαλά, εμείς για πάντα μαζί, γέλια και κλάματα μαζί, αλλά εγώ περιμένω ακόμη στο διάλειμμα να σε δω -στην πλέιλιστ ο Νίκος Σταϊκούλης και η Θεοδοσία Κατσαρού
-στην πλέιλιστ ο Σπύρος Μάρκος
/ όπως καλπάζουμε μας καταπίνει ο δρόμος μας καταπίνει η νύχτα / -στα λόγια και την πλέιλιστ ο Νίκος Σταϊκούλης
/ αμέτρητοι κόλποι αμέτρητος ήλιος άσφαλτος που καίει και αμάξι που καίει και πιο πολύ ακούγεται ο αέρας παρά η μουσική / -στα λόγια και την πλέιλιστ ο Νίκος Σταϊκούλης
«Δεσποινίδες και κύριοι, παρακαλώ!», αναφώνησε ξαφνικά ο Τσαρλς διακόπτοντας το χορό του Ρικάρντο με την Κλέμεντιν, του μοναχικού Πιότρ, και κάνοντας όσους ήταν στο χώρο να στρέψουν τα μάτια τους πάνω του. «Βρήκαμε ένα ακόμα σημείωμα μέσα στο σπίτι.»
/ τις ώρες που φυσάει σκεφτόμαστε λίγο πιο δυνατά τα όνειρά μας μήπως και γίνουν πανιά /
στίξη 