-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Για χρόνια τα ποντίκια
ζούσαν στα υπόγεια.
Έβγαιναν τις νύχτες κρυφά
έτρωγαν κρυφά
κρύβονταν στις σκιές
μη και τους δουν οι άλλοι
και χάσουν απ’ το πουθενά τη ζωή τους.
Οι άλλοι ζούσαν άνετα
περνούσαν τις μέρες τους
περπατώντας ανέμελοι
ελεύθεροι στους δρόμους
κλωτσώντας πού και πού κάνα ποντίκι
πατώντας πού και πού κανένα στο λαιμό
να περάσει η μέρα παραγωγικά
να μην διαταράξει κανένα ποντίκι
τον κατάκοπο ύπνο τους.
Κι ένα βράδυ
-ποιο βράδυ;
εγώ μιλάω για απόψε-
βγήκε το κάθε ποντίκι απ’ τις σκιές
βρήκε τον μπάσταρδο που το είχε κλωτσήσει
κι έτσι αργά και ήσυχα
χωρίς να διαταράξει όντως τον ύπνο του
του έκοψε το λαιμό
έκανε γεύμα το λαρύγγι του
κι όλος ο κόσμος ξεφύσηξε από ανακούφιση
όλος ο κόσμος ελάφρυνε απ’ το βάρος.
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 